Tom, Rozdzial
1 I, I | głuchy łoskot maszyn drżał w powietrzu mglistym i obijał się o
2 I, II | materiałów i w tym suchym, jasnym powietrzu sali, której ściany były
3 I, III | jakieś ostre dźwięczały w powietrzu, krzesła się podnosiły z
4 I, V | objaśnieniem:~- Kantor!~Lokaj w powietrzu chwytał wielkie koperty
5 I, VI | w czystym, przejrzystym powietrzu; nie zaciemnionym dymami,
6 I, VI | wiosną, jaką czuć było w powietrzu, i szli naprzód ociężale,
7 I, VII | przekręcił się trzy razy w powietrzu z wprawą gimnastyka zawodowego
8 I, IX | a dwa inne unosiły się w powietrzu. I tak to było cudownie
9 I, IX | wisiały w ciemnym mglistym powietrzu, setki kominów majaczyło
10 I, XI | Odetchnął z pewną ulgą na powietrzu.~Nie opuścił salonu Endelmanów
11 I, XIII | patrzenia na słońce, spacerów po powietrzu, swobodnego oddychania,
12 I, XV | żarty brzmiały wesoło w powietrzu, ale gdy Bucholc wszedł,
13 II, I | bezustannie rozbrzmiewającym w powietrzu; odpowiadały im chóry żab,
14 II, I | zaraz, bo się rozlewał w powietrzu świegotliwy, dźwięczny głos
15 II, I | łapczywie, trzęsąc dziobami w powietrzu, nadziewając się po prostu
16 II, I | cichym, przesłonecznionym powietrzu.~Nędzne sklepiki miały drzwi
17 II, I | się sennie w rozpalonym powietrzu, od zabudowań klasztornych
18 II, I | bezwładna leżała w rozdrganym powietrzu, nad obręczą pól zielonych,
19 II, II | rozsłonecznionym upalnym powietrzu i wielkimi słupami dymów
20 II, XIV | przyduszone ciężkie echa drgały w powietrzu jak płaty stygnącego metalu
21 II, XVI | i migotały opalami, a w powietrzu cichym i ciepłym leciały,
22 II, XXIII| drzewami w rozsłonecznionym powietrzu i żyć całą piersią, wszystkimi
23 II, XXIII| ostrym, przesłonecznionym powietrzu.~Cisza głęboka leżała w
|