Tom,  Rozdzial

 1     I,  V   |         Łodzi nie będziemy mieli komu jej sprzedać, to co?~- przerobimy
 2     I,  V   |         pan Adam łgarz zawołany. Komu pan każe wierzyć?~Pan Adam
 3     I,  V   |     uśmiechem dobrotliwym.~- Jak komu i jak gdzie.~- Ja bym panu
 4     I,  V   |     całym kraju, znane!~Bóg wie, komu dawać miliony!"~- Ha, ha,
 5     I,  V   |         udowodni, że powinienem. Komu ja mam dawać? Panom, którzy
 6     I,  VI  |          ściskał je, nie wiedząc komu.~- Morgen! - rzucał na odpowiedź
 7     I,  IX  |         że musiał znowu pożyczyć komu pieniędzy lub zaręczyć za
 8     I,  XI  |          musiał objaśniać matce, komu się kłania, bo Mela poczuła
 9     I,  XIII|  śmierdzi, kiedy już nie wiadomo komu dać kredyt, a komu nie dać,
10     I,  XIII|       wiadomo komu dać kredyt, a komu nie dać, bo wszyscy zarywa
11     I,  XVI |        się z tym w Łodzi~liczył! Komu tutaj podobne głupstwa mogły
12    II,  II  |        się pana zapytam, co może komu przyjść z takiej marnej
13    II,  II  |         marnej sumy? Co ona może komu pomóc?~- Przy takich małych
14    II,  II  |       ten jeden nie zmarnuje, on komu pożyczy na dobry procent.
15    II,  XI  |     interesować wszystkim. Co to komu do tego, co drugi robi!
16    II,  XI  |         dużo potrzeba gotówki.~- Komu nie potrzeba dużo gotówki! -
17    II,  XI  |         plajtę zrobił.~- Jak się komu nieszczęści, to i z pięści
18    II,  XII |     zdaje, że łaskę robi podając komu rękę. Verfluchter! - zaklął
19    II,  XIV | Porozwalali się na sofach, gdzie komu było wygodniej, i zaczęli
20    II,  XVI |    sporządzają abo i barana. Jak komu potrza abo i na rękę, to
21    II,  XVI |         a nie mydlij nam oczu.~- Komu to ja mydlę oczy! - wrzasnął
22    II,  XVII|        nasza fabryka może zrobić komu konkurencję? Tam, gdzie
23    II,  XVII|        kilkanaście może zaważyć? Komu może popsuć interesy? A