Tom, Rozdzial
1 I, XI | zmianę.~- Przyprowadzę wam Kesslera albo Borowieckiego.~- Jest
2 I, XI | się i zaraz przyprowadził Kesslera, młodego, chudego Niemca,
3 I, XII | tego wilka niemieckiego - Kesslera, nie mówię już o reszcie.
4 I, XIV | tajemnicę waszego młodego Kesslera! - zaczął nakładając znowu
5 I, XIV | gdy natykam się na młodego Kesslera, wchodzącego do bramy. Wydało
6 I, XIV | mieszkających w domach familijnych Kesslera.~Wielkie trzypiętrowe czworoboki,
7 I, XIV | powrócił; poszedł do fabryki Kesslera, gdzie ojciec pracował jako
8 I, XIV | prawdopodobnie jest kochanką Kesslera.~- Głupiś! Widziałeś?~Malinowski
9 II, IV | nań zapłakane oczy.~- U Kesslera! - szepnął cicho, ale z
10 II, IV | mówić:~- Ty jesteś kochanką Kesslera? Ty, moja córka?~Chwyciła
11 II, IV | przejedżając obok pałacu Kesslera Zośka przycisnęła się silniej
12 II, IV | rękę i pobiegł do pałacu Kesslera.~Nie zastał i nikt nie umiał
13 II, VI | znajdzie.~słyszycie! Uciekła do Kesslera, uciekła do kochanka! Niech
14 II, VIII | coś słyszałem o zamiarach Kesslera.~- Kessler! Niech on się
15 II, XI | Zośka w Stokach, w pałacu Kesslera... . - Zajmujesz się nią
16 II, XII | umilkły natychmiast po wejściu Kesslera.~Robotnice oniemiały, z
17 II, XIII | było już po szóstej.~Konie Kesslera już czekały przed kantorem,
18 II, XIV | wściekłości i rozpaczy pobudziły Kesslera do wesołego śmiechu i do
19 II, XVI | kpiąc po drodze z pijanego Kesslera, ale grał źle, ciągle się
20 II, XVIII| właśnie na zajadłą filipikę Kesslera, który schrypniętym, syczącym
21 II, XIX | całej długości i runął na Kesslera chwytając go stalowymi rękami
22 II, XIX | się z nią stało od śmierci Kesslera.~Zaraz za miastem przyłączyło
23 II, XIX | się dowiedziała o śmierci Kesslera, wpadła w złość i zaczęła
|