Tom,  Rozdzial

 1     I,  V    |   roztrząsały swą światłość nad ziemią.~Mróz pościnał błoto, pokrył
 2     I,  VIII |          bo gliniasta rozmiękła ziemia tak oblepiała mu obuwie,
 3     I,  VIII |        chmury płynęły nisko nad ziemia i rozsączały się z wolna
 4     I,  IX   |  doskonale, że ta nasza łódzka "ziemia obiecana" musi się stać
 5     I,  IX   |         musi się stać dla niego ziemią przeklętą, ale pomimo to
 6     I,  XIII |        istotnie stała się dlań "ziemią obiecaną".~Miała nawet pewne
 7     I,  XIV  |       Rivus - strumień, terra - ziemia, mensa - stół, nautilus -
 8     I,  XVI  |         powietrze i trzęsła się ziemia!~Łódź pracowała nocną, gorączkową
 9    II,  I    |            A co państwo robią z ziemią?~- Dziadek chciał sprzedać,
10    II,  I    |   pożerającym uniesieniem.~Cała ziemia we wszystkich głosach śpiewów,
11    II,  I    |       była, miała cztery morgi, ziemia galanta, bo ją skowronki
12    II,  I    |        Przedwieczór już był nad ziemią, rosa obfita okiścią pokrywała
13    II,  I    | czarniawe gurby, kładło się nad ziemią, powstawało, leciało w tył
14    II,  V    |     długości pola.~- Złoto, nie ziemia? Cebula rośnie tutaj jak
15    II,  VI   |   chudej twarzy, tak szarej jak ziemia, na której spoczywał.~-
16    II,  IX   |  śmierci i w nocy panującej nad ziemią.~Wreszcie przyszedł Wysocki,
17    II,  XIII |       powiada, że to jest złota ziemia, że to jest rajska ziemia,
18    II,  XIII |       ziemia, że to jest rajska ziemia, której nie sprzeda taniej
19    II,  XIV  |    Wieczór się już rozlewał nad ziemią, wzgórza jeszcze świeciły
20    II,  XIX  |      chmur, nisko wiszących nad ziemią.~Adam prowadził matkę opuchłą
21    II,  XIX  |      zadudniła żółta przemarzła ziemia sypana na trumnę, płacze
22    II,  XXIII|    ginęły lasy, wycieńczała się ziemia ze swoich skarbów, wysychały