Tom,  Rozdzial

 1     I,  V   |        prawdę, ile cię kosztuje ta twoja Józia? - szeptano za Karolem. -
 2     I,  V   |        przyszła mu na myśl Lucy.~- Twoja tajemnica to twój kapitał.
 3     I,  V   |        śmiej, ale ja ci powiem, iż twoją przyjaźń mógłbym obliczyć
 4     I,  V   |     oburzony.~- Twoje słowo złoto, twoja przyjaźń to dobry weksel,
 5     I,  V   |          kijem i każę razem z całą twoją blagą zrzucić ze schodów.~-
 6     I,  VI  |            daleko większych, niźli twoja ironia może dosięgnąć.~-
 7     I,  VII | wymasażować.~- Ja bym chciała mieć twoją fotografię, Will, ty dzisiaj
 8     I,  VIII|     kwestię tak jasno, że rozumiem twoją odmowę, która może mnie
 9     I,  IX  |        dobroć i za tę szlachetność twoją.~Kazimierz nic nie odrzekł,
10     I,  X   |            o co mnie obwiniasz, to twoja wina, to wasza wina, że
11     I,  XII |         cisnące się na usta.~- Cóż twoja fabryka? - zapytał po pewnym
12    II,  I   |      kocham? Czy dlatego, że każdą twoją troskę biorę w serce tak
13    II,  I   |      szepnął bardzo poważnie:~- To twoja "Brylantyna", Karol! Doskonała
14    II,  I   |        najlepsza gospodyni.~- A to twoja Anka zrobiła wszystko. No,
15    II,  I   |           tego nie wiesz, oni chcą~twoją glinę kupić. Postaw cegielnię,
16    II,  II  |            na kasę, jakby ona była twoja narzeczona! Ja ci daję słowo,
17    II,  IV  |            darła go w kawały.~- To twoja hańba, ty ulicznico! - krzyczała
18    II,  X   |          dobrze, bo ja nawet przez twoją ciotkę jestem jakimś twoim
19    II,  XIII|             Dobrze, Moryc, zostanę twoją żoną...~Chciał pocałować
20    II,  XIII|           Moryc, powiem ojcu, będę twoją żoną, dobrze! - powtarzała
21    II,  XV  |        przyszłam cię zapytać, jako twoja krewna, czy wiesz, co mówią
22    II,  XXI |          do ucha:~- Nie blaguj, to twoja robota!~Moryc odskoczył