Tom,  Rozdzial

 1     I,  V   |     sąsiada obok, który~wciąż pił, milczał i co chwila przecierał czerwonym
 2     I,  V   |          wszystko trząść z gniewu, milczał i udawał obojętnego, wiedział,
 3     I,  VI  |          przechodniów.~Moryc także milczał, bo był zły na siebie, a
 4     I,  VIII|             złość nim trzęsła, ale milczał, bo chciał panować nad sobą.~
 5     I,  VIII|            biura Szai, który wciąż milczał, jadł i w przerwach pisał
 6     I,  VIII|   wytrzymać konkurencji.~Trawiński milczał długo, przechylił głowę
 7     I,  IX  |    gwałtownie, że brakło mu głosu, milczał dosyć długo, podpisawszy
 8     I,  IX  |  pokazywała w uśmiechu. Maks tylko milczał, ze złośliwym uśmiechem
 9     I,  X   |     zaczerwienione oczy w lampce i milczał. W jego obrzękłej twarzy
10     I,  X   |    wzburzona jego słowami. Wysocki milczał, słowa Bernarda obijały
11     I,  XII |       wnętrze mieszkań.~Borowiecki milczał, a Murray ciekawie zaglądał
12     I,  XII |        nawet choćby półsłówkami, a milczał, bo wobec jego zimnej twarzy
13     I,  XIII|           okręcił kołdrą po uszy i milczał.~- Sezon jest zły, bankructwa
14     I,  XIV |        prędko, parzył się ciągle i milczał, powtarzając w myśli ogniste
15     I,  XV  |   Borowiecki.~Murray się zmieszał, milczał chwilę, przykładając rozpalone
16     I,  XVI | usposobiony, szedł ze wszystkimi i milczał uparcie, wzdychał i tak
17    II,  I   |           walczących.~Zajączkowski milczał, był zły na księdza, z którym
18    II,  I   |  niechętnie spoglądał na Wilczka i milczał uparcie.~- Ja się tutaj
19    II,  II  |     zapytał go otwarcie.~Ale Moryc milczał, przeczuwał, że w tym cofnięciu
20    II,  V   |            zacząć.~Wilczek również milczał, spacerował po izbie, uśmiechał
21    II,  VI  |       Wojtek pomarły na zimnice...~Milczał długo, szklanymi oczami
22    II,  VI  |           nimi nogi chorego.~Chłop milczał wciąż, tylko piersi podnosiły