Tom,  Rozdzial

 1     I,  I   |         murami.~- Morgen! - rzucił ktoś stojącemu, biegnąc dalej.~-
 2     I,  III | zabezpieczającymi szkło, co chwila ktoś wchodził i ginął w mgle
 3     I,  III |      powiedzieć.~- Warum? - rzucił ktoś od sąsiedniego stolika.~-
 4     I,  III |           koniec teatru, co chwila ktoś się wysuwał i nie powracał.~
 5     I,  IV  |       gdyby tak było, już by o tym ktoś wiedział i mówił z pewnością.~-
 6     I,  V   |          inną galanterię - wtrącił ktoś z boku.~- Cicho pan. Włóczęgom,
 7     I,  V   |      krochmal sypie - odpowiedział ktoś za nazwanego redaktora,
 8     I,  VIII|      odrywając usta od jego ust. - Ktoś woła!~Nikt nie wołał, las
 9     I,  VIII|            było jeszcze? - zapytał ktoś przez stół pani Łapińskiej.~-
10     I,  VIII|            się trzęsie i co trochę ktoś się zwala w dół. Na czym
11     I,  XI  |   silniejszym życiem, bo co chwila ktoś przybywał.~Endelmanowa robiła
12     I,  XI  |  Nieporównane!~- Zabieram pana, bo ktoś chce pana poznać, tylko
13     I,  XI  |            tylko uprzedzam, że ten ktoś bardzo piękny i bardzo niebezpieczny.~-
14     I,  XVI |          swoim.~- Cicho! - zawołał ktoś z boku, bo Moryc podnosił
15    II,  II  |           ten czarny psa! – zaklął ktoś za kratą.~Zaczęli się śmiać
16    II,  VII |            mu do ucha po cichu, że ktoś czeka na niego.~- Matka
17    II,  X   |            krzyk...~- Podobno jest ktoś potłuczony, bo również słyszałem
18    II,  X   |         opatruje chorych, bo coraz ktoś zaglądał przez szyby i znikał
19    II,  XVI |      Karola szepnął mu do ucha, że ktoś czeka na niego w kantorze
20    II,  XXI |             niech się spóźni, a tu ktoś mówi: "Borowiecki się pali..."
21    II,  XXI |           Karol tyle zrozumiał, że ktoś umarł.~- Kto umarł, gadaj
22    II,  XXII|            ucieczki.~Musiał zawsze ktoś czuwać przy niej rozrywać