Tom,  Rozdzial

 1     I,  II   |      czwarty numer, seledynowa.~- Iz filii Bech telefonował o
 2     I,  II   |   wszystko.~- Dlatego też wierzę, iż się pan w końcu ożeni -
 3     I,  III  |          tam, gdzie przypuszczał, iż będzie Bucholc, jego największy
 4     I,  V    |          śmiej, ale ja ci powiem, iż twoją przyjaźń mógłbym obliczyć
 5     I,  V    |            udaję się tym śmielej, iż wiem, że czcigodny pan nie
 6     I,  V    |           cicho i tak serdecznie, iż mu oczy na wierzch wychodziły.~"
 7     I,  VIII |      zapominasz, że zdaje ci się, iż prowadzisz interes wpośród
 8     I,  XIII |          że się czuje tak dobrze, iż już nie pojedzie do wód.
 9     I,  XV   |           czuł się tak ociężałym, iż ruszać się nie mógł i brakowało
10     I,  XVI  |     widziano rogi na jego głowie, iż sam był diabłem, ale wszyscy
11    II,  I    |        cichu, żeby nie zauważono, iż słucha.~Był bardzo ciekawym,
12    II,  I    |      kartę, tak wolno, że czułem, iż mi wydziera życie.~- Ostatni! -
13    II,  III  |         do nich. że nie widzicie, iż te kobiety są nam obce zupełnie,
14    II,  VIII |         tak smutnie, że bała się, iż nie wytrzyma i wybuchnie
15    II,  VIII |           nigdy może nie zobaczy, iż przyciskała się do niego
16    II,  XIII |       żalów Reginy, narzekającej, iż Grosman źle się tłumaczył
17    II,  XIII |         chwilami miała złudzenie, iż się to już stało! Że to
18    II,  XIV  | wystrojone, sztywne, onieśmielona iż trwogą patrzyły na wchodzących
19    II,  XVI  |          że dobrze to czuł teraz, iż wielka część jego istoty
20    II,  XVI  |         go nigdy już nie zobaczy, iż traciła przytomność.~Rzuciła
21    II,  XVII |           miał rację przewidując, iż po otwarciu fabryki Borowieckiego
22    II,  XXIII|     obrazów i ze zdumieniem czuł, iż nie ma w nim żadnej radości,