Tom,  Rozdzial

 1     I,  II   |               Pan Welt dopiero z pół godziny jak od nas wyszedł.~- Tutaj
 2     I,  II   |          Horn, może pan za jakie pół godziny przyjdzie do mnie?~- Dobrze,
 3     I,  VI   |             ten melanż, ja całe dwie godziny czekam i muszę iść bez śniadania.
 4     I,  VIII |             się, czy zastanie za pół godziny pana prezesa?~- Panie Borowiecki,
 5     I,  VIII |            guziki.~- Dawno?~- Od pół godziny, ale już pono wszystko się
 6     I,  IX   |      koniecznie, bo najdalej za dwie godziny będę.~Obgadali jeszcze depesze
 7     I,  XI   |             dreszczem.~Leżała długie godziny nieruchomo i rozpamiętywała
 8     I,  XIII |              Nie mógł jednak zasnąć.~Godziny płynęły tak strasznie wolno,
 9    II,  III  |       zapytała bardzo pokornie.~- Od godziny i miałem już iść, bo nie
10    II,  V    |           ten fracht Antkowi, za pół godziny będę na stacji. Każ Wassermanowej
11    II,  VII  |              Anko, przedstawionym od godziny... - powiedział ironicznie
12    II,  VII  |    zdenerwowany, niespokojny, już od godziny chciał uciec z tego salonu -
13    II,  IX   |     sztywnymi palcami i leżała znowu godziny cale nieruchoma, martwa,
14    II,  IX   |             na kawę, z powodu późnej godziny były zupełne pustki, w ogrodzie
15    II,  IX   |        Przysiedli, się do nich.~- Od godziny czekam na jaką żywą duszę,
16    II,  X    |    mieszkania.~- Nie, dopiero za pół godziny będą gwizdać na obiad. Anka!
17    II,  X    |               Przyjechał w jakie pół godziny Wysocki, który był urzędowym
18    II,  XI   |              większe zamiary. Za pół godziny wyjdę, odprowadź mnie pan,
19    II,  XV   |           strasznie wolno.~Zegar bił godziny za godzinami, cisza potem
20    II,  XX   |         pustych zimowych pól i nocy.~Godziny płynęły wolno, strasznie
21    II,  XXI  | najboleśniejsze chwile życia.~Długie godziny siedział w największym skupieniu
22    II,  XXIII|        nudzie myślał z przerażeniem. Godziny płynęły wolno, miasto spało,