Tom,  Rozdzial

 1     I,  III |    istotnie bawił się zupełnie.~Zuker zniknął, w loży siedziała
 2     I,  V   |       go zięciowie, dogryzie go Zuker, on przecież zaczął już
 3     I,  VIII|       czytał:~...Dobrze. Knoll, Zuker, J. Mendelsohn - kupują.
 4     I,  XI  |         Nie wiedziałem, że pani Zuker ma takie imię.~- Dawno się
 5     I,  XIII|     kapami, bo te już naśladuje Zuker i sprzedaje o pięćdziesiąt
 6     I,  XIV |     przecież kiedyś kelnerem, a Zuker jeszcze mojej matce przynosił
 7    II,  X   |        liczysz jak kramarz, jak Zuker, Grunspan i wszyscy wasi
 8    II,  XVI |         zdaje mi się, że to pan Zuker... - jąkał szlachcic.~-
 9    II,  XVI |              jąkał szlachcic.~- Zuker, Zuker! - powtórzył jakoś
10    II,  XVI |       jąkał szlachcic.~- Zuker, Zuker! - powtórzył jakoś trwożnie
11    II,  XVI |         rewolwer do kieszeni.~- Zuker chce się widzieć ze mną?
12    II,  XVI |  zebranych i wymknął się cicho.~Zuker siedział w kantorze, pod
13    II,  XVI |         frazesy wypłynęły same.~Zuker wyjął z kieszeni pomięty
14    II,  XVI |    długa chwila męczącej ciszy. Zuker patrzył, ześrodkowywał wszystkie
15    II,  XVI | niepewności, a zdradzi się.~Ale Zuker podniósł sio z krzesła i
16    II,  XVI |         odparł spokojnie Karol.~Zuker stał chwilę z wyciągniętymi
17    II,  XVI |        pan czym martwić więcej.~Zuker drgnął, bo w jego głosie
18    II,  XVI |     Stało się to tak szybko, że Zuker niczego nie podejrzewał,
19    II,  XVI |        do powrotu Mateusza.~Ale Zuker słuchał nie słysząc nic,
20    II,  XVI |    naciskiem, że Karol zadrżał.~Zuker był siny, trząsł się cały
21    II,  XVI |         co bądź ocalić Lucy, że Zuker list rzucił na ziemię i