Tom,  Rozdzial

 1     I,  V   |    przed laty miał przyjemność znać Bucholca i jako mu wtedy
 2     I,  V   | komfortem umeblowane, wszędzie znać było rękę człowieka znawcy
 3     I,  V   |   uczuciem podziwu na niego.~- Znać, że pan kochasz głęboko -
 4     I,  VI  |       rano do mieszkania dawać znać codziennie, czy było lub
 5     I,  VIII| Borowiecki odszedł, bo dano mu znać, że go Bucholc wzywa do
 6     I,  X   |       nwcno czerwone usta, ale znać było po jaśniejącej zadowoleniem
 7     I,  X   |       interesach, ale po co ma znać nasze położenie.~- Ale bo,
 8     I,  XIII| Wilhelma?~- Mam przyjemność go znać. Czy już wyjechał?~- Ja,
 9     I,  XIII|       jak objaśniała Mada, ale znać było po niepokalanej nowości
10     I,  XIII|  pokrowce, stały pod ścianami; znać było, że nikt tutaj się
11     I,  XIV | dziewczynę, Malinowski, musisz znać?~- Skądże takie przypuszczenie? -
12    II,  I   |       spod trawy gdzieniegdzie znać było wyżłobioną kolej wozów.~
13    II,  II  |       depeszować, chciałem dać znać policji, ale że to wszystko
14    II,  II  |        za kasę, pan powinieneś znać~ludzi, ja raz jeszcze mówię:
15    II,  IV  |    mieszkanie wionęło pustką i znać było na każdym kroku, że
16    II,  VI  |     specjalności, które trzeba znać. A może by się pan zgłosił
17    II,  XIII|  bawiąc się cierpieniem, jakie znać było na twarzy przyjaciela.~-
18    II,  XV  |        Jeśli będę mógł, to dam znać rano.~Z tym się rozstali.~
19    II,  XV  |  zwykle spokojna. Służąca dała znać, że gromada robotników przyszła
20    II,  XXI |      Sosnowcu, dali mi depeszą znać dzisiaj dopiero, dlatego
21    II,  XXII|    pani, a potem, ja się z nim znać muszę, bo tutaj nie wolno