Tom,  Rozdzial

 1    II,  I  |     grzmotnąć twojego królika, Zajączkowski.~- To się pokaże! Ale ksiądz
 2    II,  I  | gadałem głupstwa! - wykrzyknął Zajączkowski przyskakując z pasją do
 3    II,  I  |       nami - zawołał ze zgrozą Zajączkowski rozkrzyżowując ręce.~- Ksiądz
 4    II,  I  |        pik - zawołał ksiądz. - Zajączkowski, jesteś na ręku.~- Idę na
 5    II,  I  |    honoru panu daję! - szepnął Zajączkowski przez stół do Maksa.~- "
 6    II,  I  |     walki i twarze walczących.~Zajączkowski milczał, był zły na księdza,
 7    II,  I  |       dobrodzieju mój kochany.~Zajączkowski spojrzał groźnie na uśmiechniętą
 8    II,  I  |     gry znowu wybuchła burza i Zajączkowski krzyczał przez okno, żeby
 9    II,  I  |       ale gdy ksiądz, ojciec i Zajączkowski zaczęli mu dowodzić, że
10    II,  I  |     tylko powiem,~że ty jesteś Zajączkowski, herbu barania skórka. Jasiek,
11    II,  I  |     nauczył, co to jest mówić: Zajączkowski herbu barania~skórka, ja
12    II,  I  |    jedynego kocham! - wrzasnął Zajączkowski, huknął raz jeszcze w stół
13    II,  I  |      zaczął go przekonywać, że Zajączkowski jest niesłychanie sympatyczny,
14    II,  I  |      krzyknął rozkładając ręce Zajączkowski.~- No, cicho, cicho. Daj
15    II,  I  |       ksiądz proboszcz ani pan Zajączkowski nie zapomną o nas - powiedział
16    II,  I  |        całą pasją zawziętości.~Zajączkowski pomagał panu Adamowi i od
17    II,  I  |     Anka, Karol i Maks; za nim Zajączkowski z księdzem, a w samym końcu
18    II,  I  |       Albo nie jest równy? Mój Zajączkowski, mój dobrodzieju kochany,
19    II,  XVI|      serdeczniej Moryca.~A gdy Zajączkowski wniósł toast "Kochajmy się",
20    II,  XVI|        siedział ksiądz Szymon, Zajączkowski, pan Adam, a na czwartego
21    II,  XVI|     oczy! - wrzasnął strasznie Zajączkowski.~Zawiązała się znowu kłótnia,