Tom,  Rozdzial

 1     I,  X    |          to jest na utrzymaniu u własnej matki, bo leczył tylko samą
 2     I,  X    |   powrotu.~Wysockiemu wstyd było własnej brutalności względem tego
 3     I,  XI   |          pełnych dumy i poczucia własnej godności.~To go właśnie
 4     I,  XII  |         Pies się przyzwyczaja do własnej budy. Wie pan, jak idę do
 5     I,  XV   |         niechby już raz nie czuć własnej bezsilności.~Nie, już nie
 6     I,  XV   |      nieco przykro, wstydził się własnej porywczości, ale pomimo
 7     I,  XVI  |        rozkoszował się poczuciem własnej siły, wyższości i rozumu,
 8    II,  I    |    interesów, czuł wstręt do tej własnej fabryki, jaką od wiosny
 9    II,  I    |      spódnicę i zaniósł babie. Z własnej woli zrobi wszystko, przez
10    II,  V    |       jak rachunki mówią, daję z własnej kieszeni nędzarzom od stu
11    II,  VI   |        sobie złamał paznogieć, z własnej winy, ale przy naszej robocie,
12    II,  VII  | pozwoliłabym im zajrzeć do duszy własnej.~- Dlaczego? - zapytała
13    II,  VII  |         ton, całą płaskość życia własnej sfery.~I teraz dopiero poczuła,
14    II,  X    |    mieszkania jakby wstydząc się własnej słabości i z trudem tłumiąc
15    II,  X    |        umiałby przecież podpalić własnej fabryki wysoko zaasekurowanej
16    II,  XV   |       ubrała we wszystkie blaski własnej szlachetnej duszy, o którym
17    II,  XV   |       silnie rozwinięte poczucie własnej godności, była dumną, czuła
18    II,  XV   |         dotkniętą w swej miłości własnej.~Na drugi dzień po obiedzie
19    II,  XVII |          szamotań, tego stania o własnej sile.~Raz, wśród długiej
20    II,  XX   |    jeszcze silniejszym poczuciem własnej bezsilności.~Zmęczenie zaczynało
21    II,  XXIII|     Dlaczego? - rzucił zapytanie własnej duszy. Otworzył okno i zaczął