Tom,  Rozdzial

 1     I,  VIII |           powiernika prezesa, tego samego, który musiał zakomunikować
 2     I,  XI   |      człowiek niebezpieczny.~- Dla samego siebie najbardziej - odpowiedział
 3     I,  XII  |       niedbale.~- A mnie z takiego samego powodu odbierasz prawo sądzenia? -
 4     I,  XII  |       minutach przyszedłeś do tego samego.~- Bądź zdrów! - rzekł zirytowany
 5     I,  XIII |        śladu nad drwiący uśmiech z samego siebie, podobny jasnością
 6     I,  XIII |             siedziała już cicho do samego odejścia Karola, tylko prosiła
 7    II,  I    |           rozkaże.~- Zostawię pana samego, bo muszę pomagać do .podania
 8    II,  I    |        nowi, wszyscy, jacy byli od samego początku naszego klasztoru.
 9    II,  I    |            mi zaręczy, że pan tego samego nie będziesz robić?~- Dobrze,
10    II,  II   |           żonę, a ona zaraz urodzi samego lorda! - wołał z politowaniem
11    II,  VI   |         rozległ się chrapliwy głos samego Szai - i wszystko wtedy
12    II,  VIII |           szczęśliwości do dna, do samego dna.~Chciała być porwana
13    II,  XI   |            do głowy, ja wiem, mnie~samego o mało już którego dnia
14    II,  XV   |           w niebo.~Anka czytała do samego zmroku, jej czysty głos
15    II,  XVI  | Najmniejszej. Potwierdza pan tylko samego siebie - zawołała Nina.~-
16    II,  XVII |     dokuczliwa zazdrość i złość na samego siebie.~Nie pamiętał, że
17    II,  XVII |    Bucholca.~To go wstydziło wobec samego siebie.~Chciał stanąć prędko
18    II,  XVIII|             a jeśli tej brak - dla samego siebie. Wy jesteście bankruci
19    II,  XVIII|       pójdę do domu.~- Jestem tego samego zdania - powiedział dwuznacznie
20    II,  XXI  |         nie jego kapitałów, a jego samego, jego uczciwości i zdolności,
21    II,  XXIII|            i powracał myślą w głąb samego siebie, i myślał, że oto