Tom,  Rozdzial

 1     I,  III  |         Bucholcowi.~- Borowiecki! Naprawdę? Dlaczego?~- Bo on jest
 2     I,  V    |       jesteś szlachcic, ty jesteś naprawdę von Borowiecki.~- Maks!
 3     I,  V    |           za dama?~- Pan nie wie? Naprawdę pan nie wie? ha, ha, ha! -
 4     I,  VI   | poprowadzi interesy, to my za rok naprawdę zbankrutować możemy On mnie
 5     I,  VI   |        dziwną miękkość, ty jesteś naprawdę kobietą. Mela, tu takich
 6     I,  VIII |           mszcząc się zrobiłby ci naprawdę wielką usługę.~- Mówisz
 7     I,  XI   |           wyjedzie, on jest chory naprawdę. Ojciec się z Reginą zajmie
 8     I,  XIV  |      kołysząc zawzięcie nogami.~- Naprawdę Zośka pojechała do ciotki? -
 9     I,  XIV  |      żartował.~- Ja panu pożyczę, naprawdę panu pożyczę! Oho, mam czterdzieści
10     I,  XIV  |          i ciągnąć za sukienkę.~- Naprawdę panu pożyczę - zaczęła nieśmiało. -
11    II,  I    |        mój kochany, a to ten smyk naprawdę odjechał. Jasiek, kanalio,
12    II,  I    |      Jutro pójdę do niej. Czy ona naprawdę jest naszą kuzynką?~- Jest
13    II,  V    |        sąsiedzkie odwiedziny, ale naprawdę jest mi pilno, bo moje wozy
14    II,  VII  |   przyjęcia państwa.~- Czyżby się naprawdę nudzili? – zapytała z przykrością
15    II,  X    |     jeszcze nie mogę uwierzyć, że naprawdę mieszkamy w Łodzi - ozwała
16    II,  X    |              A jednak to już Łódź naprawdę! - odpowiedział pan Adam
17    II,  XI   |        strasznie żal, że może już naprawdę nie przyjdzie.~Wyjrzała
18    II,  XVI  |           a jednak cieszę się nim naprawdę.~- Dźwięk pani głosu mówi
19    II,  XVII |       Zdawało mi się, że kochałam naprawdę, całą głębią serca, że całą
20    II,  XX   |     Berlinie i odpoczywał dopiero naprawdę, przepędzając dnie całe
21    II,  XXIII|           daleko!~Tak, kiedyś żył naprawdę, kochał, umiał szaleć.~A