Tom,  Rozdzial

 1     I,  II   |            pawilony, podnosił się w górę windami, schodził schodami,
 2     I,  III  |              Twarze się podnosiły w górę, oczy błyskały, słowa jakieś
 3     I,  V    |   zapotrzebowanie bawełna pójdzie w górę za bardzo! A w Łodzi nie
 4     I,  V    |         czym - myślał powracając na górę i był więcej zniecierpliwionym
 5     I,  V    |         latarnia.~Doktór podniósł w górę okulary, jakby powoływał
 6     I,  VI   |             tłoczono, spacerowano w górę ulicy aż do Przejazd lub
 7     I,  VII  | elektrycznymi żyrandolami poszła na górę do gabinetu ojca, w którym
 8     I,  X    |         Piotrkowską i szedł wolno w górę, pełen głębokiego znękania
 9     I,  XIII |      powrócił.~- August, pójdźmy na górę - szepnął podnosząc się
10     I,  XIII |             Szli pustym trotuarem w górę ulicy.~Wysocki po długim
11     I,  XIV  |            zanurzone, rzucało się w górę z szaleństwem, jakby chcąc
12     I,  XV   |      przyjdzie do mnie wieczorem na górę.~- Dobrze; ale po co prezes
13     I,  XVI  |        Podobno bawełna już poszła w górę?~- Co to poszła! ona skacze
14    II,  I    |   jastrzębiem, gołębie wzbiły się w górę i jak obłąkane uciekały
15    II,  II   |       wielkimi słupami dymów biły w górę, wsłuchiwał się w gwar miasta,
16    II,  XI   |          Pan wiesz, jak place idą w górę, jak cegła podskoczyła,
17    II,  XIV  |          potem pola podnosiły się w górę; pola pocięte w pasy długie
18    II,  XIX  |             krótko. Malinowski brał górę i tak ściskał potężnie,
19    II,  XX   |            Zmęczenie zaczynało brać górę, coraz niewyraźniej wiedział,
20    II,  XXI  |          deszcz ognia wytryskiwał w górę i leciał na domy sąsiednie,
21    II,  XXIII|            wróble, tak lekko biły w górę kłęby różowych dymów; tak