Tom,  Rozdzial

 1     I,  III|    stolika. To mój kolega, Leon Cohn! - rekomendował.~- Muller! -
 2     I,  III|     loży Mullerów, zatrzymał go Cohn.~- Panie Borowiecki, ja
 3     I,  V  |      komis nie wziął nawet Leon Cohn, a on wszystko bierze.~-
 4     I,  V  |        krzyknął przez stół Leon Cohn klaszcząc w dłonie. Doktor
 5     I,  V  |     osoba powie? - szeptał Leon Cohn usiłując pocałować wydzierającą
 6     I,  V  |         ja się rzucę, ja jestem Cohn, Leon Cohn!~- Co mi tam
 7     I,  V  |     rzucę, ja jestem Cohn, Leon Cohn!~- Co mi tam pańskie nazwisko,
 8     I,  V  |      Idź pan do diabła!~- Panie Cohn, ja miałem do pana mały
 9     I,  V  |    Borowiecki.~- Ja jestem Leon Cohn! Ile?~- Jutro powie panu
10     I,  V  | genialne!~- Słyszysz pan, panie Cohn, co mówią za nami?~- Słyszę,
11     I,  VI |      szalonym śmiechem, bo Leon Cohn stał z boku i robił swoje
12     I,  VI |     Szaja jedzie - zawołał Leon Cohn kłaniając się uniżenie Szai,
13     I,  XI |       jak sklep jubilerski pani Cohn, żona jednego z fabrykantów,
14     I,  XI |        są przecież nimfy, panie Cohn.~- Cohn, ty się tak znasz
15     I,  XI |   przecież nimfy, panie Cohn.~- Cohn, ty się tak znasz na nimfach
16     I,  XI |       zawołał Grosglik.~- Panie Cohn, żeby Kray był fuszer, to
17     I,  XVI|  geszeft! Jak się pan ma, panie Cohn - zawołał do Leona Cohn,
18     I,  XVI|         Cohn - zawołał do Leona Cohn, wyciągając do niego z powozu
19     I,  XVI|         do niego z powozu rękę.~Cohn oddał uścisk i przeszedł
20     I,  XVI|       własnego dowcipu.~- Panie Cohn, śmierć to nie jest wesoła
21     I,  XVI|     słyszałeś o bawełnie, panie Cohn?~- Ja na tym potrzebuję