Tom, Rozdzial
1 I, II | Borowiecki, który z nim znał się bliżej.~- Nic - odparł krótko i
2 I, III | patrz, Moryc.~- Znasz ją bliżej?~- Czy ja ją znam bliżej?
3 I, III | bliżej?~- Czy ja ją znam bliżej? Ha, ha, ha, ja ją znam
4 I, III | ha, ha, ja ją znam bardzo bliżej! Poznaj mnie z Borowieckim.~
5 I, III | Moryc.~- Przysuń się pan bliżej, to coś opowiem - szepnęła
6 I, III | miejsce wolne, przysiadł się bliżej niego.~- My nie mamy nic
7 I, VII | mówiła Toni przysuwając się bliżej z fotelem.~- Mów, Wilhelm,
8 I, VIII| się w tył.~- Stój, chodź bliżej!~I gdy lokaj pod wpływem
9 I, VIII| sąsiadami, żyjemy nawet bliżej ze sobą.~- Idź do niego,
10 I, X | związku.~Podsuwała głowę coraz bliżej, bo każde dotknięcie jego
11 I, XI | a przysuwała się coraz bliżej do Borowieckiego.~Starsze
12 I, XV | brakło już sił iść, usiadł bliżej okna na rozrzuconych sztukach
13 I, XVI | Karl, nachylił się lepiej, bliżej! - szeptała Lucy.~- Tak
14 II, I | kwadratową figurę, przysunął się bliżej do Karola i dumnie a chłodno
15 II, III | środka sali, nie mogąc się bliżej dostać, odkrzyknął mu krótko:~-
16 II, III | jednym pokoju, żeby być bliżej fabryki, przebrał się już,
17 II, VIII| przedłużania byli coraz bliżej wyjścia, Mela zaczęła się
18 II, XIV | nie poruszył, przysunął bliżej twarz do wyszczerzonych
19 II, XV | przysunęła się do niego bliżej i oparta o jego ramię zaczęła
20 II, XIX | Malinowski usłyszał, podszedł bliżej, oliwiarkę i lampkę postawił
21 II, XIX | więc i Anka przysunęła się bliżej i słuchała z uwagą.~- No,
|