Tom,  Rozdzial

 1     I,  XI   |             mu Trawińska, aby skrócić zbyt długą tyradę.~- Nie, ale
 2     I,  XII  |               sentymentalnym, nie był zbyt skorym do odczuwania niedoli
 3     I,  XIII |          niedziel, bo się to zdarzało zbyt często.~- Co? Od jutra zmniejszamy
 4     I,  XVI  |                bo Moryc podnosił glos zbyt mocno.~Umilkli na chwilę,
 5    II,  III  |               dachów rzucać poczynało zbyt jaskrawe i ostre promienie.~
 6    II,  VII  |              Muller dusi się w swoich zbyt sztywnych jedwabiach, a
 7    II,  X    | wyeliminowania go zupełnie ze spółki.~Zbyt dobrze znał Moryca, aby
 8    II,  X    |       robotników. To byłoby dla niego zbyt ordynarnym, takimi środkami
 9    II,  XIV  |           ojca, którzy podobno nie są zbyt dobrze wychowani... mogliby
10    II,  XIV  |            Nikt nie miał humoru, byli zbyt przytomni, tylko tancerki
11    II,  XV   |              chusteczkę i chowając ją zbyt spiesznie - Mateusz pomimo
12    II,  XV   |          ironizowanie wszystkiego, bo zbyt często pan się w to bawi -
13    II,  XVI  |          stoły z jadalni, bo tam było zbyt ciasno i duszno.~Gospodarzył
14    II,  XVI  |       spełnione.~- Stawia pani sprawę zbyt ogólnie, w to zresztą wierzę,
15    II,  XVI  |              pijących robotników była zbyt bliska, podsunął mu krzesło
16    II,  XVIII|             siebie, bo znamy się obaj zbyt dobrze.~- Dobrze, mówmy
17    II,  XXII |        dochodzą do wszystkiego, o ile zbyt prędko nie skończą w więzieniu -
18    II,  XXIII|              i melancholijnie zwracał zbyt obfitą libację na cudny
19    II,  XXIII|              wszystkim czasu, a potem zbyt nimi pogardzał i zbyt wiele
20    II,  XXIII|           potem zbyt nimi pogardzał i zbyt wiele było pomiędzy nimi