Tom,  Rozdzial

 1     I,  VII |         Mieciek! - szepnęła Mela.~- Przepraszam panią, panna Fela właśnie
 2     I,  VIII|           zatkał gwałtownie usta. - Przepraszam panie dobrodziejki, zapomniałem
 3     I,  VIII|             Nie ma co mówić więcej. Przepraszam, że cię nudziłem.~- Ty masz
 4     I,  XI  |           uwierzyłeś moim słowom.~- Przepraszam cię, Mela, zrobiłem ci przykrość?~-
 5     I,  XII |       przyjmuję tylko przyjaciół,~- Przepraszam cię, zapytałem się prawie
 6     I,  XII |      wyciągając rękę rzekł cicho:~- Przepraszam cię bardzo, jeślim cię dotknął.~-
 7    II,  II  |           bardzo uważnie papiery.~- Przepraszam pana prezesa, ale już nie
 8    II,  II  |            potrzebujesz powiadać.~- Przepraszam pana prezesa, bardzo przepraszam -
 9    II,  II  |    Przepraszam pana prezesa, bardzo przepraszam - szeptał uniżając się w
10    II,  III |             się z roztargnieniem.~- Przepraszam pana na chwilę, skończę
11    II,  III |          pan powie. Do widzenia, ja przepraszam, już idę, już mnie nie ma -
12    II,  III | kompromitujące! - dodała silniej.~- Przepraszam, wyjaśnię. Mówią na mieście,
13    II,  III |          się na wszystkie strony.~- Przepraszam! bardzo przepraszam. Czy
14    II,  III |       strony.~- Przepraszam! bardzo przepraszam. Czy dawno czekasz? - zapytała
15    II,  XI  |          zastąpił Stachowi drogę.~- Przepraszam, przyjdę do pana jutro,
16    II,  XIII|            oczy utkwione w oknie.~- Przepraszam cię, że się nie podniosę,
17    II,  XV  |             jeździłem do Piotrkowa, przepraszam, że nie zawiadomiłem, nie
18    II,  XV  |              Łzom pan nie wierzy?~- Przepraszam, kobiecym łzom.~- Zawiodły
19    II,  XV  |           jakąkolwiek przykrość, to przepraszam całym sercem...~Mówił cichym,
20    II,  XVI |        pewnością. Ale pomijając to, przepraszam~z góry za uwagę, jaką zrobię,