Tom,  Rozdzial

 1     I,  I   |     napełniło Piotrkowską szmerem kroków, brzękiem blaszanek błyszczących
 2     I,  V   |      otaczała zupełnie, bo odgłos kroków tłumiły dywany.~Uroczysta,
 3     I,  V   |           stanął pokornie o kilka kroków przy drzwiach i czekał,
 4     I,  V   |     fotelu i lokaj stojący o parę kroków, nieruchomy, wpatrzony,
 5     I,  VIII|          w powozie.~O kilkanaście kroków dalej powóz przystanął przy
 6     I,  IX  |          trzask warsztatów i echa kroków mąciły tę senną ciszę.~W
 7     I,  X   |     odgłosy człapiących po błocie kroków lub chlapanie przejeżdżających
 8     I,  XIII|          słabnących w oddali jego kroków i byłby bardzo wiele dał,
 9     I,  XIII|     bliższy i wyraźniejszy odgłos kroków przez puste pokoje,~Nikt
10    II,  I   |        nawet usłyszał szelest jej kroków, ale słowiki przeszkadzały
11    II,  III |           odgłos zbliżających się kroków syna. Maks wszedł i pocałował
12    II,  III | bezwiednie postąpił naprzód kilka kroków.~Na prost niego szła Likiertowa.~
13    II,  III |           nią automatycznie kilka kroków z ja-kimś uczuciem, które
14    II,  IV  |         stojącego o kilkadziesiąt kroków od domu, tak że blask lampy,
15    II,  V   |        miejscu, choćby o kilkaset kroków dalej, to koszty budowy,
16    II,  V   |        namiętnie, odskakując parę kroków.~- Panie Grunspan, pan nie
17    II,  VI  |   naprzeciw którym postąpił kilka kroków Stanisław, a Szaja podniósł
18    II,  IX  |  przegniłym powietrzem; echa jego kroków rozbrzmiewały głucho w pustce
19    II,  XV  |     nasłuchiwała, czy nie usłyszy kroków Karola. - Mateusz, niech
20    II,  XVI |          zrobił kilka bezcelowych kroków, usiadł, oparł głowę o ścianę