Tom,  Rozdzial

 1     I,  II  |         nieborak od świtu do nocy i jeść nie było co, żyliśmy kiej
 2     I,  V   |            jest, a!~- Każcie mi dać jeść, bo głodnym jak wilk.~Kelnerka
 3     I,  V   |          bufecie.~Borowiecki zaczął jeść nie zważając na towarzystwo
 4     I,  V   |             przecież zaczął już nas jeść, bo naśladuje nasze kapy
 5     I,  VI  |         Ukłonił się jej - przestała jeść, popatrzyła na niego martwo
 6     I,  VI  |             się, nie mielibyście co jeść, ale bylibyście tak uczciwi,
 7     I,  VIII|              Musiał pan jeszcze nie jeść obiadu? - przerwał mu Karol.~-
 8     I,  XII |         zachciało mu się gwałtownie jeść. Więc wstąpił po drodze
 9     I,  XII |            podwórza i nim mu podali jeść, przeglądać zaczął ostatnie
10     I,  XIII|           biedacy nie będą mieli co jeść, i żyruje rozmaitym łajdakom
11     I,  XIII|          rok sam nie będzie miał co jeść. Niech sobie zdycha, jeśli
12     I,  XIV |        spała, a że mu się zachciało jeść, przeszukał szafkę i z kawałkiem
13    II,  I   |          obiad?~- Nie, nie! Nic już jeść nie mogę, żyję oczekiwaniem,
14    II,  I   | młodziutkich kurcząt, którym dawała jeść. Maks stał w drzwiach i
15    II,  I   |           uraczy, że nie będą mogli jeść obiadu.~- Cicho, Anka, z
16    II,  III |         stan zamyślenia, przestawał jeść i patrzył przez okno na
17    II,  V   |           świętości, że oddam... My jeść nie mamy; moje mały dzieci,
18    II,  VI  |         zwlecze do chałupy, ugotuje jeść.~- Dzieci nie macie?~- Były... -
19    II,  XI  |           już zebrali się wszyscy i jeść zaczęli, dopiero gdy przyszedł
20    II,  XIV |          prawie, nie wiedziały, jak jeść, co robić ze sobą, gdzie