Tom,  Rozdzial

 1     I,  IX  |             Dobry wieczór, panie Halpern!~Uścisnął wyciągniętą dłoń
 2     I,  IX  |         Pan jesteś amator, panie Halpern.~- Co pan chcesz, jak się
 3     I,  IX  |         obok siebie w milczeniu.~Halpern zastawiał się parasolem
 4     I,  IX  |       szepnął za nim pogardliwie Halpern i zawrócił, wlokąc się wolno,
 5     I,  XI  |      połknąć, jak określał Dawid Halpern stosunek małych fabrykantów
 6     I,  XIII|         mężczyzn: Wysocki, Dawid Halpern i Myszkowski, inżynier z
 7     I,  XIII|      zaraz go poznajomili.~Dawid Halpern, pochylony nad stolikiem,
 8     I,  XIII|       miliony! - krzyczał głośno Halpern.~- O co panom idzie? - zapytał
 9     I,  XIII|          są kretynami. Pan Dawid Halpern dowodzi przeciwnie. Wygaduje
10     I,  XIII| wczorajszy. Pan mnie masz, panie Halpern, za głupca! Nie, panie Dawidzie,
11     I,  XIII|   patrzał w uśpioną cichą ulicę.~Halpern podchwycił to spojrzenie
12     I,  XIV |                        XIV~Dawid Halpern szedł wolno Piotrkowską,
13     I,  XIV |        legowisk.~Takim był Dawid Halpern, który teraz szedł na ulicę
14     I,  XIV |        gorzkim uśmiechu.~- Panie Halpern, może pan z nami siądzie -
15     I,  XIV |         jesteście godni śmiechu.~Halpern uścisnął im ręce i wyszedł,
16     I,  XVI |         grupą młodzieży.~- Panie Halpern, słuchaj pan, co powiem.
17     I,  XVI |      odpowiedział melancholijnie Halpern, bo nie był dzisiaj dobrze
18    II,  III |       doktór powiedział:~- Panie Halpern, pan się lecz, pan nic nie
19    II,  XVI |     głowy; - mruknął Maks. Dawid Halpern się nie obraził, poszedł
20    II,  XIX |          przyszedł do nich Dawid Halpern i zaczął go pocieszać najtroskliwiej