Tom,  Rozdzial

 1     I,  II  |    przeszło! - myślał z jakimś dziwnym uczuciem pustki, jakby mu
 2     I,  III |        wyszedł, przeprowadzany dziwnym spojrzeniem pani Stefanii.~
 3     I,  III |    stała z ręką w jego ręku, z dziwnym uśmiechem na ustach, które
 4     I,  III |       cudownie o-czarni, takim dziwnym blaskiem płonęły jej purpurowe
 5     I,  VIII|         Patrzał za nim oknem z dziwnym uczuciem politowania.~-
 6     I,  IX  |   gryzącą ulgą; przyglądał się dziwnym wzrokiem meblom wytwornym
 7     I,  X   |    rozmiękczały duszę, a takim dziwnym przejmowały go wzruszeniem,
 8     I,  XIV |    oknem i napełniać pokój tym dziwnym światłem, w którym ludzie
 9     I,  XV  |     wszystko dookoła i z takim dziwnym szumem, że oderwał się,
10    II,  I   |    Była tak prześliczna, takim dziwnym urokiem młodości, siły i
11    II,  III | uczuciem, które go przeniknęło dziwnym wzruszeniem,~Odwróciła się
12    II,  VI  |      pomoże, zamilkł i patrzył dziwnym wzrokiem na niego.~Gangrena
13    II,  VII |     grupie pań, patrzył Jakimś dziwnym wzrokiem na Ninę i Ankę,
14    II,  VII |       denerwowało i przenikało dziwnym strachem, odeszła śpiesznie
15    II,  VIII|  uczucia, a usta kwitły jakimś dziwnym, smętnym uśmiechem, ale
16    II,  X   |        Było jej smutno i takim dziwnym smutkiem ogarniał ją ten
17    II,  XVI |       po salach i dziedzińcu z dziwnym uczuciem niemocy i jakby
18    II,  XVI |     powtórzył jakoś trwożnie i dziwnym uczuciem zabiło mu serce. -
19    II,  XXI |     ale i przeniknęło mu serce dziwnym smutkiem, który już w nim
20    II,  XXI |    Karol zaczął przedstawiać z dziwnym uporem, że nie będzie miał