Tom,  Rozdzial

 1     I,  III  |       przyjdę! - przerwał Moryc, zerwał się i podszedł do tęgiego
 2     I,  III  |    depeszę schował do kieszeni i zerwał się z krzesła, poruszony
 3     I,  V    |      zupełnie, na pierwsze słowa zerwał się on z krzesła i pochłaniał
 4     I,  VIII |         kiedy Horn mówi.~Bucholc zerwał się, ale tylko syknął z
 5     I,  IX   |          zobowiązanie.~Trawiński zerwał się z krzesła i zaczął mu
 6     I,  X    |     śmierci tak nim zatrząsł, że zerwał się jakby do ucieczki. -
 7     I,  XII  |       tyle, że robił pieniądze i zerwał ze światem, z którego wyszedł.~
 8     I,  XIII | zatrzęsła, tak go oszołomiła, że zerwał się z łóżka, jakby chciał
 9     I,  XV   |   materiały, ale raz jeszcze się zerwał strasznym wysiłkiem i potykając
10    II,  II   |          zestraszony, że bankier zerwał się z krzesła.~- Panie prezesie,
11    II,  III  |     dachu oranżerii, a od miasta zerwał się chór ostrych i wrzaskliwych
12    II,  IV   |     cofnęła się pod okno, a Adam zerwał się z krzesła, a ona stała
13    II,  XI   |    bankiera, który na jego widok zerwał się z krzesła.~- Jak się
14    II,  XIII |             Dzień dobry, Mela! - zerwał się do niej i podszedł.~-
15    II,  XIII |          tak złośliwie, że Moryc zerwał się gwałtownie.~- Po co
16    II,  XX   | dręczącym, nieustannym drżeniem,~Zerwał się na nogi, światło odsłonił
17    II,  XXI  |          nie mogła, głos się jej zerwał, stała przez mgnienie nieruchoma,
18    II,  XXI  |         Adam rzucił się do okna, zerwał rolety i łuna pożaru niby
19    II,  XXIII|       jasno cel dalszego życia - zerwał z samym sobą, podeptał całą