Tom,  Rozdzial

 1     I,  V   |    trzech braci łódzkich.~Murray wybiegł aż do ogródka na spotkanie
 2     I,  VI  |            krzyczał zirytowany i wybiegł z pośpiechem na ulicę.~Słońce
 3    II,  I   |      kolację, i nie żegnając się wybiegł, ubrał się w ganku i poleciał,
 4    II,  I   |      wyręcz no mnie, dziewczyno.~Wybiegł i po chwili powrócił z dosyć
 5    II,  IV  |       się cofnął zmieszany.~Adam wybiegł za nim.~- Mój drogi, poczekaj
 6    II,  IV  |        zwierzęcego strachu.~Adam wybiegł za nią, a przywróciwszy
 7    II,  VI  |   gabinetu otworzyły się nagle i wybiegł stamtąd wysoki, o wielkim
 8    II,  IX  |           ale doktor nie czekał, wybiegł śpiesznie do Baumów.~Kiedy
 9    II,  IX  |     Kiedy Maks na wezwanie Józia wybiegł od Trawińskich i przyleciał
10    II,  XIII|        Moryc trzasnął drzwiami i wybiegł wzburzony i wściekły na
11    II,  XIII|          przy robotnikach i Maks wybiegł z przędzalni.~Moryc wrzeszczał,
12    II,  XIII|       się jeszcze przed Maksem i wybiegł odgrażając się głośno, że
13    II,  XV  |    rozczerwienił się ze złości i wybiegł.~- Pij że sobie piwo, jakieś
14    II,  XVI |             zawołał przez okno i wybiegł za nim, a spotkawszy, wsunął
15    II,  XVI |        wycałował go serdecznie i wybiegł zupełnie szczęśliwy.~- Moryc
16    II,  XIX |        Nie żegnając się z nikim, wybiegł i w sieni wybuchnął spazmatycznym
17    II,  XIX | wybuchnął spazmatycznym płaczem.~Wybiegł Horn i Wilczek, zaopiekowali
18    II,  XXI |          fabryki.~Jakiś człowiek wybiegł z furtki fabrycznej i biegł
19    II,  XXII|      jeszcze ucałował jej ręce i wybiegł.~Anka opadła w fotel bez