Tom,  Rozdzial

501    II,  XVI  |              przykrość. Jestem teraz bardzo zdrów, bardzo mi dobrze,
502    II,  XVI  |           Jestem teraz bardzo zdrów, bardzo mi dobrze, taki jestem dobry,
503    II,  XVI  |              niego jak dziecko.~- To bardzo dobrze, nie będzie nawet
504    II,  XVI  |            mu twarz pocałunkami. Tak bardzo go kochała, że istotnie,
505    II,  XVII |  tandecia-rzom, o czym zresztą marzę bardzo często i do czego dojść
506    II,  XVII |         widział z obawą, że Moryc za bardzo stara się o pieniądze i
507    II,  XVII |         ruchu jesiennym bawełna była bardzo droga i poszukiwana, sprzedawali
508    II,  XVII |   napotykanych przeszkód.~W chwilach bardzo szczerych rozmyślań nad
509    II,  XVII |         słyszeć o sobie, bo mówić to bardzo łatwo; człowiek sam sobie,
510    II,  XVIII|            znam dobrze! Wy jesteście bardzo zdolni, bo przecież połowa
511    II,  XVIII|         ciszę i zaczął mówić jasnym, bardzo melodyjnym głosem:~- Człowiek
512    II,  XVIII|             i pomimo dziwactw cenili bardzo.~Kurowski tylko nic nie
513    II,  XVIII|     zakończył na j niespodziewanie j bardzo wzburzony.~- Macie rację,
514    II,  XIX  |            mu drogę i szepnął cicho, bardzo spokojnie:~- Nic... Zapłacę
515    II,  XIX  |           zęby, jakby go dotknięto w bardzo bolesną ranę.~- Co, okpił
516    II,  XIX  |           serce i powiada, że jestem bardzo mądry, ale tylko do wysokości
517    II,  XIX  |         izbie było zimno, wilgotno i bardzo pusto, że ledwie wysiedział
518    II,  XIX  |               Ubrał się pewnego dnia bardzo starannie i poszedł odwiedzić
519    II,  XIX  |             Karola.~Anka przyjęła go bardzo serdecznie, bo jej przypomniał
520    II,  XIX  |           ale przy tym był śmiesznym bardzo, bo zbytnio się wszystkim
521    II,  XX   |      męczarnią, tym większą, że Lucy bardzo zbrzydła; nie mógł patrzeć
522    II,  XXI  |                 Niezgrabna jestem... bardzo niezgrabna... to nawet już
523    II,  XXI  |              zaczęła czytać.~Czytała bardzo głośno.~- Słyszę... słyszę... -
524    II,  XXI  |        panowała nad sobą. Krzyki już bardzo wyraźnie dolatywały do pokoju,
525    II,  XXI  |        fabryce.~Grozę potęgowała noc bardzo ciemna i wiatr silny,~który
526    II,  XXI  |            nachylił się i szepnął mu bardzo cicho do ucha:~- Nie blaguj,
527    II,  XXI  |        Borowiecki, który ojca kochał bardzo, był przerażony tą wiadomością
528    II,  XXI  |        pozostał.~Poszedł spać i spał bardzo długo; obudził się zupełnie
529    II,  XXI  |            dzień przyszedł Maks, był bardzo blady i miał zapuchnięte
530    II,  XXI  |               dlatego się spóźniłem. Bardzo się zmartwiłem, mnie żal,
531    II,  XXI  |              pana kocham, pan mi się bardzo podoba, no, co?~Karol zaczął
532    II,  XXII |      równowagi nerwowej przychodziła bardzo wolno.~Ta straszna noc,
533    II,  XXII |              leczniczego, bo te mury bardzo by się nam przydały, ale
534    II,  XXII |             się, jak mógł, i wyszedł bardzo chłodno pożegnany, bo Anka
535    II,  XXII |        żółtymi, cudownymi kwiatami o bardzo subtelnym zapachu.~- Patrz,
536    II,  XXII |             żywo.~Czekała tej wizyty bardzo niecierpliwie, a gdy go
537    II,  XXII |          serce jej zabiło radośnie i bardzo poruszona wyciągnęła do
538    II,  XXII |      wyciągnęła do niego rękę.~Maks, bardzo zmieszany i onieśmielony,
539    II,  XXII |              pani w Łodzi?...~- Tak, bardzo niedobrze, ojciec umarł
540    II,  XXII |       Milczeli spoglądając na siebie bardzo życzliwie. Anka uśmiechała
541    II,  XXII |           Mela wychodzi za Moryca?~- Bardzo dobrana para. Ona ma wielki
542    II,  XXII |           Ona ma wielki posag i jest bardzo piękną, i ma ojca, który
543    II,  XXII |          ucałował jej rękę i wyszedł bardzo uradowany.~Potem, o zmroku,
544    II,  XXII |         wolno.~Wstał pomieszany, tak bardzo go zabolały jej słowa, tak
545    II,  XXII |           rękę.~Porwał ją i ucałował bardzo mocno.~- Życzę panu z całej
546    II,  XXII |          łzami żalu.~Płakała długo i bardzo boleśnie, jakby w odpowiedzi
547    II,  XXIII|           któremu ta rola zięcia nie bardzo smakowała, bo chodził znudzony,
548    II,  XXIII|         fabrykanci i rozpraszali się bardzo dyskretnie po gąszczach.~
549    II,  XXIII|           stał znakomicie, był firmą bardzo poważaną.~Muller usunął
550    II,  XXIII|             że jest mu źle i że jest bardzo, bardzo osamotnionym.~Mada
551    II,  XXIII|             mu źle i że jest bardzo, bardzo osamotnionym.~Mada była
552    II,  XXIII|          każdej sposobności ranił go bardzo boleśnie. Z Morycem Weltem
553    II,  XXIII|             nie umiał; spotykali się bardzo często, Maks był nawet chrzestnym
554    II,  XXIII|         przesunęły po jego zżółkłej, bardzo mizernej twarzy.~- Tak...
555    II,  XXIII|              twarzy.~- Tak... tak... bardzo... - odpowiedział prędko
556    II,  XXIII|           listków i traw.~- Pan taki bardzo mizerny... taki... - szepnęła
557    II,  XXIII|              i gotowym do walki.~Był bardzo blady, postarzał się znacznie