Tom,  Rozdzial

 1     I,  II   |      ściany fabryk i dziedziniec. Spostrzegł Horna stojącego za domkiem
 2     I,  V    |          żonie.~Chciał mówić, ale spostrzegł, że Borowiecki śpi w najlepsze,
 3     I,  VI   |          przywitanie tym, których spostrzegł, i zagłębiał się w najniemożliwsze
 4     I,  VIII | przesycone obawą, aby ich kto nie spostrzegł.~Oglądała się co chwila
 5     I,  IX   |         spłoszyć życzliwość, jaką spostrzegł w oczach Bauma.~- Ja gotówki
 6     I,  X    |  współczuciem dla cierpienia. Nie spostrzegł nawet jej miłości do siebie,
 7     I,  XII  |          Teraz dopiero Borowiecki spostrzegł jakąś chorobliwą zielonawą
 8     I,  XII  |         latarnią Borowiecki znowu spostrzegł Bum-Buma, szedł wolno i
 9     I,  XIII |        Mullerów.~Na Piotrkowskiej spostrzegł Kozłowskiego, który po całych
10     I,  XIV  |     wszedł do wieży.~Na razie nie spostrzegł nic w półmroku, w którym
11     I,  XIV  |          ilość produkowanej siły.~Spostrzegł syna, ale obszedł maszynę,
12     I,  XVI  |     obejrzał się dookoła, ale nie spostrzegł nigdzie, bo Borowiecki pozostał
13    II,  II   |           się ironicznie. Bankier spostrzegł to, usiadł przy biurku i
14    II,  II   |         Był tak zamyślony, że nie spostrzegł Zygmunta Grunspana, który
15    II,  II   |         ustach i bił Z oczów, gdy spostrzegł polskie nazwisko na szyldziku
16    II,  IX   |    głębokie ślady paznogci, a gdy spostrzegł wchodzącego Maksa, podniósł
17    II,  XVII |     zobowiązania Borowieckiego.~I spostrzegł teraz, że istotnie Grosglik
18    II,  XX   |         po chwili długiej dopiero spostrzegł, że trzyma w zaciśniętej
19    II,  XXIII|         mu się wyrwał z serca, bo spostrzegł, że po jej twarzy sączą