Tom,  Rozdzial

 1     I,  III  |      drugim przyszedł za kulisy i skoro tylko Niusia zeszła ze sceny,
 2     I,  III  | dojrzawszy ten uśmiech.~- Wierzę. Skoro zrobię klapę raz, to tylko
 3     I,  III  |          Rzuciła mu się na szyję, skoro lokaj oddalił się, ucałowała
 4     I,  III  |           się oprzeć jej urokowi.~Skoro się tylko znaleźli sami,
 5     I,  VII  |        aby nie parsknąć śmiechem.~Skoro tylko wyszli śpiewacy, nacisnęła
 6     I,  VIII | sąsiednich robiących bez ustanku.~Skoro zjawił się felczer, stale
 7     I,  XI   |          ją w dłoń dosyć mocno.~- Skoro Wysockiemu wolno, wolno
 8     I,  XII  |      przyznam po cichu, że zaraz, skoro tylko zostanę narzeczonym,
 9     I,  XIII |              Pewnie, że tak jest, skoro pani mówi.~Bawił się coraz
10     I,  XIV  |          można nie brać milionów, skoro same włażą do kieszeni.~
11     I,  XV   |         coraz częściej myślał, że skoro się położy, umrzeć musi,
12    II,  I    |    odżywiacie i dużo macie czasu, skoro go zużywacie na takie dziecinne
13    II,  I    |         Przecież to duża praca!~- Skoro się samo nic nie robi, więc
14    II,  VI   |       tańsze, to bym użył.~- Więc skoro za drogie, nie trzeba ich
15    II,  VII  |      potem i ona cała.~- A teraz, skoro mi się nie udało, pozostawiam
16    II,  VII  |          tylko nic nie mówił, ale skoro pan napisał o swoich kłopotach
17    II,  XVI  |       współczuję z panem. No, ale skoro to nieprawda, to nie ma
18    II,  XVIII|    zupełnie, tym przekonaniem, że skoro nam nawymy-śla, obrzuci
19    II,  XXIII|   cierpiał, bolała go głowa, więc skoro tylko mógł, wyrwał się z