Tom,  Rozdzial

 1     I,  I   | wielkie śmietniska - napełniło Piotrkowską szmerem kroków, brzękiem
 2     I,  I   | kontury drzew, fabryk i domów.~Piotrkowską zaczynały ciągnąć od rogatek
 3     I,  IV  |         Zawracaj i jedź prosto Piotrkowską. Może już jest w domu -
 4     I,  V   |          Ja jestem Moryc Welt, Piotrkowska 75, pierwsze piętro. Idź
 5     I,  VI  |  parasolami w rękach, zalewało Piotrkowską, ciągnęli sznurami. z bocznych
 6     I,  VI  |      dążących na Stare Miasto. Piotrkowska ulica w tym miejscu zmieniała
 7     I,  VIII|       bawić.~- Aha, zaraz. Idę Piotrkowską, powracałem z Grandu. Patrzę,
 8     I,  IX  |        i kazał jechać prosto w Piotrkowską. Nie mógł nic myśleć, czuł
 9     I,  IX  |   dorożce, więc poszedł pieszo Piotrkowską. Miał iść do starego Bauma,
10     I,  X   |  Bogiem do domu, sam trafię na Piotrkowską.~- Żegnam - rzucił krótko
11     I,  X   |      Wysocki przedostał się na Piotrkowską i szedł wolno w górę, pełen
12     I,  X   |      jak przed dwoma godzinami Piotrkowską, ale szedł szybko i w zupełnie
13     I,  XII |       z pewnością.~Karol szedł Piotrkowską, ale czuł się jeszcze więcej
14     I,  XIV |      Dawid Halpern szedł wolno Piotrkowską, rozmyślał o Myszkowskim
15     I,  XVI |      pójść za trumną Bucholca, Piotrkowska ulica na przestrzeni wiorst
16    II,  II  |      poszedł wyjrzeć na ulicę.~Piotrkowska huczała zwykłym codziennym
17    II,  II  |           Zmowa! - myślał idąc Piotrkowską. Był tak zamyślony, że nie
18    II,  XI  |  poszedł do swojego kantoru na Piotrkowską, ale nic robić nie mógł;
19    II,  XIX |       Orszak posuwał się wolno Piotrkowską ulicą, zapchaną wozami pełnymi