Tom,  Rozdzial

 1     I,  II |          obcych w tyli świat, to me sprał kiej bydlaka i poszedł,
 2     I,  III|        tego nie mogę zrobić, aby me myślano, że mi się gdzie
 3     I,  IV |         to un na ziemię, a drugi me kuflem w łeb. To ja i tego
 4     I,  IV |          tyż na ziemię, a Niemcy me zaś za orzydle. Ja się nie
 5     I,  IV |           a jeszcze któryś lunął me bez pysk, to myślę, szkoda
 6     I,  IV |          mówię po dobremu: "Puść me", a un me nożem pod żebro.
 7     I,  IV |         dobremu: "Puść me", a un me nożem pod żebro. To ja go
 8     I,  XII|          ten zapowietrzony kazał me ze schodów ściepnąć i pedział
 9     I,  XII|         pedział przez lokaja, że me wsadzi do kryminału, kiej
10     I,  XII|           wielmożny panie. Bieda me z dzieciamy żre kiej ten
11     I,  XII|    brakuje do ścierpienia. A jak me wielmożny pan, nasz dziedzic
12    II,  I  |        nieraz zamroczy, to jakby me kto cepem zdzielił w łeb.
13    II,  I  | Pojechałem z pierwszą furą; Żydy me zbiły na Starym Mieście,
14    II,  I  |         początku to żona chciała me sprać, że ja to gront zapaskudzam
15    II,  VI |            A nic, panie, a co ma me boleć? Nogów ni mam,~mięsa
16    II,  VI |   bardziej zdumiony.~- Pan Jezus me pilnuje, a żona dogląda...
17    II,  VI |          Przyndzie wieczorem, to me zwlecze do chałupy, ugotuje
18    II,  X  |           do szpitala, nie dajta me, pani... loboga, nie dajta! -
19    II,  XV |      zresztą ludzie nigdy znosić me mogą spokojnie cudzego szczęścia.