Tom,  Rozdzial

 1     I,  III  |  panią - mówił powstając, był zły na siebie, czuł, że popełnił
 2     I,  VI   |   Moryc także milczał, bo był zły na siebie, a więcej jeszcze
 3     I,  VIII |      więc psia znakomitość!~- Zły pies, szczeka na mnie i
 4     I,  IX   | dzikich wrzasków, był zresztą zły na ojca, czuł bowiem po
 5     I,  X    |    jak roślina przesadzona na zły grunt.~- Dzieci, do herbaty! -
 6     I,  XI   |       komicznie ręce, ale był zły na Ninę.~- Ostrożnie, bo
 7     I,  XII  |      z dzieciamy żre kiej ten zły zwirz, a znikąd poratowania
 8     I,  XIII |  małpę! Poszedłem do domu już zły, a tam przy kolacji uraczyłem
 9     I,  XIII |      gadaj mi o nim, bom taki zły, że oddałbym go każdemu
10     I,  XIII |       i milczał.~- Sezon jest zły, bankructwa są na porządku
11    II,  I    |     Zajączkowski milczał, był zły na księdza, z którym od
12    II,  I    |     ksiądz na nowo, bom i tak zły - mruknął szlachcic niechętnie.~-
13    II,  I    |        Maks zamilkł, był taki zły, że Ankę pocałował w obie
14    II,  VIII |   naszych fabryk. To jest tak zły symptomat, że Stanisław
15    II,  XI   |        pan jest obrzydliwy... zły człowiek. Pan nie jest nieszczęśliwy...
16    II,  XIV  |  myślałem... - rzucił prędko, zły, że odgadnięto jego intencję,
17    II,  XV   |       siedział nieporuszony i zły. .~Zniechęcenie i nuda wyzierały
18    II,  XVIII|   nieskończonościach. Panował zły bóg Chaos i jego dzieci: