Tom,  Rozdzial

 1     I,  III |           Czekał na Borowieckiego. Wstał wreszcie, bo zobaczył w
 2     I,  III |      kolano Moryca, ale Borowiecki wstał i odwrócony twarzą do sali
 3     I,  III |             W antrakcie Borowiecki wstał, aby iść do loży Mullerów,
 4     I,  III |         usta, że Borowiecki, który wstał na to, aby się z nią pożegnać,
 5     I,  V   | poślinionym palcem.~Tymczasem Baum wstał, wysapał się, wyklął w kil.
 6     I,  V   |           dawno wyszli?~- Pan Baum wstał o dziewiątej, telefonował
 7     I,  XII |              Zaraz się dowiem, czy wstał. Powrócił za chwilę, prosząc
 8     I,  XIII|           Przyszedł do domu późno, wstał jeszcze później, bo o drugiej
 9     I,  XIV |            aby go umieścić u Szal, wstał dzisiaj tak późno, że nim
10    II,  I   |       przeszkadzały i wiatr, który wstał gdzieś z łąk i bagnisk,
11    II,  I   |         przekonać, czy są jeszcze, wstał.~Karol stał pod oknem Anki,
12    II,  VI  |       wodził po twarzach obecnych, wstał i odprowadził go bardzo
13    II,  IX  |          jak dziecko, a stary Baum wstał sztywno, pochylił się nad
14    II,  XV  |      Dziękuję pani - odparł Józio, wstał, ukłonił się i rozczerwieniony
15    II,  XV  |          wzrokiem dziewczyny, więc wstał do wyjścia.~Anka wyprowadziła
16    II,  XXI |      obliczań, które długo trwały.~Wstał od nich blady i zdenerwowany,
17    II,  XXII|           zdawkowych grzeczności i wstał do wyjścia.~- Już pan idzie? -
18    II,  XXII|       sobie - odpowiedziała wolno.~Wstał pomieszany, tak bardzo go