Tom,  Rozdzial

 1     I,  II  |        uczepiony u jego ramienia wlókł się ciężko, podpierał się
 2     I,  II  |       Borowiecki.~Podniósł się i wlókł swoje chore zreumatyzmowane
 3     I,  IV  |      konia ze wszystkich sił, bo wlókł się strasznie powoli, utykając
 4     I,  VI  |         Mateusz Borowieckiemu, i wlókł się raczej, niż szedł, trotuarem.
 5     I,  X   |         jaką codziennie widywał.~Wlókł zmęczonym, smutnym wzrokiem
 6     I,  XII |         Anglik pozostał w tyle i wlókł się wolno, przyglądając
 7     I,  XII |      wypędziła go nuda, więc się wlókł ulicą nie wiedząc, co zrobić
 8     I,  XIII|          świecą, a Bucholc wolno wlókł się przez olbrzymie, ciche
 9     I,  XV  |    kolosalnego życia fabryki, że wlókł się ledwie i jeszcze z parku
10     I,  XV  |    odzyskiwał świadomość i wtedy wlókł się do fabryki, zbliżał
11    II,  I   | dominikańskim, chudy, zgarbiony, wlókł się nad ścianą.~Podniósł
12    II,  III |       mieszkali, zwolnił kroku i wlókł oczami po oknach.~Nie zawiódł
13    II,  III | powietrzem, od której długi cień wlókł się po szybie stawu.~Usiadł
14    II,  IV  |     którym ciągnęła się uliczka, wlókł się kolorowy strumień, zanieczyszczony
15    II,  IX  |       myśli, żonę czy fabrykę, i wlókł się coraz wolniej z sali
16    II,  XV  |          ale dla niej i dla ojca wlókł się ze straszną powolnością.~
17    II,  XV  |      czynnych i w nocy.~Czas się wlókł strasznie wolno.~Zegar bił
18    II,  XX  |         okien zielonawą twarzą i wlókł się senny po śniegach, i