Tom,  Rozdzial

501    II,  XVI  |                Moryc i Grosglik! Chcą mnie zjeść! Ważna wiadomość! -
502    II,  XVI  |               powiedział, że zawiezie mnie do krewnych, do Berlina,
503    II,  XVI  |               będziesz przyjeżdżał do mnie? Karl, ja bym umarła, na
504    II,  XVI  |             Przyjadę, Lucy.~- Kochasz mnie jeszcze?~- Czy tego nie
505    II,  XVI  |          strasznie, nie mogę, zabierz mnie, Karl! - szeptała namiętnie
506    II,  XVI  |            odjeżdżasz?~- Pojutrze, on mnie odwozi. Przyjedź, Karl,
507    II,  XVI  |              zawołała nagle - pocałuj mnie jak dawniej. Mocno... mocniej!.~
508    II,  XVI  |       uspokoiła.~- Nie gniewaj się na mnie, ale mi tak żal, tak żal...
509    II,  XVIII|               mi obmierzło i wszystko mnie za mocno boli, abym dalej
510    II,  XVIII|              i swobodnie. Wspomnijcie mnie czasem, jeśli chcecie, i
511    II,  XVIII|              tym...~- Przy tym, o ile mnie się zdaje, ona was nie kocha,
512    II,  XIX  |               z Wysockim.~- A może do mnie na herbatę?~- Dobrze. Coś
513    II,  XIX  |            Głupi, jego córka kosztuje mnie z pięć tysięcy rubli rocznie,
514    II,  XIX  |        tysięcy rubli rocznie, a on na mnie warczy.~- On już był na
515    II,  XIX  |              wstąpić, napisał list do mnie, więc chcę mu dać odpowiedź
516    II,  XIX  |              bluzę.~- Pisałeś list do mnie? - zapytał groźnie Kessler.
517    II,  XIX  |       Puściłem Grosglika, a węgle już mnie nudzą.~- Podobno sprzedaliście
518    II,  XIX  |          trzydzieści osiem i pół, ale mnie okpił! Nie daruję mu tego
519    II,  XIX  |           parch, psiakrew, wyciąga do mnie rękę, dziękuje mi za dobre
520    II,  XIX  |         złapać, a teraz śmieją się ze mnie!~Zamilkł i pozostał trochę
521    II,  XXI  |          urządziłeś się sprytnie, aby mnie zgubić, ale czy myślisz,
522    II,  XXI  |          wiesz, co mówisz, krzywdzisz mnie posądzeniami. Ja się cofam,
523    II,  XXI  |             ty dasz sobie radę i beze mnie, a ja muszę żyć, robię interes
524    II,  XXI  |              robię interes z teściem, mnie zaraz potrzeba gotówki!~
525    II,  XXI  |            Karol, ty nie patrz tak na mnie, ja cię kocham jak brata,
526    II,  XXI  |              ja cię kocham jak brata, mnie aż serce boli, kiedy myślę
527    II,  XXI  |            myślę nad twoimi stratami, mnie cię tak żal, tak chciałbym
528    II,  XXI  |               w kantorze...~- Co! co! mnie?... Za moją przyjaźń, za
529    II,  XXI  |            mógł już wytrzymać.~- I ty mnie opuszczasz, Maks? - szepnął
530    II,  XXI  |              mogę. Nie gniewaj się na mnie, nie miej do mnie żalu,
531    II,  XXI  |              się na mnie, nie miej do mnie żalu, ale nie mogę. Widzisz,
532    II,  XXI  |          przyjacielem, zawsze licz na mnie, ale interesy muszę prowadzić
533    II,  XXI  |                Bardzo się zmartwiłem, mnie żal, bo widziałem, jak pan
534    II,  XXI  |             głowie wielkie państwo, a mnie potrzeba zięcia takiego
535    II,  XXII |              powie panu Maksowi, żeby mnie odwiedził, dobrze?~- Z przyjemnością,
536    II,  XXII |              i wilgotne.~- On robi na mnie wrażenie płazu - powiedziała
537    II,  XXII |                 Pan Maks prosi przeze mnie, czy może jutro odwiedzić
538    II,  XXII |      zjedzenia własnego teścia.~- Ale mnie pan jeszcze odwiedzi? -
539    II,  XXIII|               Wilczek nie wydrze.~- O mnie mowa! - zawołał podchodząc
540    II,  XXIII|         siwiznę na skroniach.~- Niech mnie pani nie żałuje... Mam to,