Tom,  Rozdzial

 1     I,  I   |     opustoszały, gaszono latarnie, ostatnie świstawki przebrzmiały,
 2     I,  II  |             żyliśmy kiej te dziady ostatnie, a nie kiej krześcianie,
 3     I,  VII |          czarne pasy i wpatrzeni w ostatnie różowe brzaski dnia, jakie
 4     I,  IX  |   Trawiński. To nie jest dla Łodzi ostatnie pańskie słowo.~- Ostatnie
 5     I,  IX  |          ostatnie pańskie słowo.~- Ostatnie i zupełnie szczere. Dorożka -
 6     I,  XI  |     pobladłej twarzy i odeszła.~Te ostatnie słowa były nieprawdą, ale
 7     I,  XI  |         wracała jak grób, w którym ostatnie ślady życia zgniły i rozpadły
 8     I,  XI  |     orzeźwić, bo połknął jej słowa ostatnie jak wilk połykający zamrożoną
 9     I,  XII |            jeść, przeglądać zaczął ostatnie gazety.~Przyszedł zaraz
10     I,  XIII|         tak stary wyciągnął prawie ostatnie pieniądze i dał łajdakowi,
11     I,  XIII|         poprawienia się interesów. Ostatnie urzędowe zawiadomienia głoszą,
12     I,  XVI | pozałatwiał resztę spraw, wyprawił ostatnie wozy.~Kazał pozamykać wszystko,
13    II,  V   |          na mnie.~- Ja panu powiem ostatnie słowo: dziesięć tysięcy
14    II,  VII |  powiedział Maks Baum, usłyszawszy ostatnie słowa, podchodząc z Kurowskim.~-
15    II,  IX  |         oczami w mroki wieczoru, w ostatnie odpryski zórz, co jak kawały
16    II,  X   |        zupełnie; rozstrajało go to ostatnie tym silniej, że czuł się
17    II,  XIII|       bronić was przed ludźmi. No, ostatnie słowo?~- Powiedziałem, masz
18    II,  XIV |      tanecznice.~- To świństwo, to ostatnie świństwo! - zawołała ż jakąś