Tom,  Rozdzial

 1     I,  V    |      zostawia niedoli ludzkiej, łez sierocych, i cierpień i
 2     I,  VII  |       Śpiewak popatrzył pełnymi łez i ekstazy oczami na Szaję,
 3     I,  X    |       zawsze kapią. Nie cierpię łez babskich, bo są albo fałszywe,
 4     I,  XVI  |         napełniały się blaskiem łez i wtedy cicho przesuwała
 5    II,  III  |       uśmiechała, ale nowa fala łez przyciemniała jej fiołkowe
 6    II,  III  |         płakać, obtarła twarz z łez, przejrzała się w maleńkim
 7    II,  III  |    całować te przerażone, pełne łez oczy, które biły powiekami
 8    II,  VI   |     poruszać, obtarł mu twarz z łez, przygładził ręką jego spocone,
 9    II,  VIII | patrzyła w niego oczami pełnymi łez szczęścia bezmiernego, pierś
10    II,  IX   |         twarzą i rozpalonymi od łez wewnętrznych oczami patrzył
11    II,  X    |     takim bólem, że miała pełne łez oczy i po kilka razy robiło
12    II,  XI   |        gorączkowo głosem pełnym łez, żalu i oburzenia.~- Ani
13    II,  XIII |         dziwnie bolesny, smutek łez niewypłakanych, smutek niepocieszonych
14    II,  XV   |             A przynajmniej nikt łez ani cierpień naszych nigdy
15    II,  XV   |       przymknęła, bo były pełne łez. Ten głos serdeczny, cichy
16    II,  XVI  |  przesycony jej boleścią, pełną łez, rozdrgany akcentami jej
17    II,  XVIII|    współczuciem i zdrój boskich łez, jak deszcz pereł, popłynął
18    II,  XXI  |   chwyciła jego rękę i strumień łez popłynął po jej mizernej