Tom,  Rozdzial

 1     I,  III  |      szepty przelatywały z końca w koniec teatru, co chwila ktoś się
 2     I,  III  |           na niego.~- Chociażby na koniec świata.~- Zapnij mi pan
 3     I,  V    |    Borowiecki, to jest dobre wino.~Koniec obiadu szedł milcząco i
 4     I,  V    |             rozświetlało tylko ten koniec stołu, przy którym siedzieli,
 5     I,  VII  |          całując raz po raz różowy koniec ucha.~- Nie ugryź mi kolczyka!
 6     I,  VIII |        schadzkę gdzieś aż na drugi koniec miasta, do lasu, w marcu!~
 7     I,  IX   |          Po to, że temu trzeba raz koniec położyć, że to jest zwykłe
 8     I,  XIV  |      patrzcie się w samowar albo w koniec własnego nosa, macie przecież
 9     I,  XVI  |          wyssie złota wszystkiego.~KONIEC TOMU PIERWSZEGO~ ~
10    II,  I    | szwarcowane.~Obciął ostrymi zębami koniec cygara, zapalił uważnie
11    II,  II   |         ruble! Ale pan chodzisz na koniec miasta, siedzisz pan w chałupie,
12    II,  VII  |           Nina zaprowadziła mnie w koniec podwórza i pokazała przez
13    II,  VIII |         zechce, jedziemy choćby na koniec świata - zawołał gorąco.~-
14    II,  IX   |        chociaż wiedział, że to już koniec, posłał zaraz z początku
15    II,  XI   |         tysiącu...~- I jeszcze nie koniec? - zapytał ze zdumieniem.~-
16    II,  XV   |          przyjemność.~Wziął w rękę koniec jej ogromnego warkocza i
17    II,  XV   |          kazał im dać wódki Na sam koniec sceny nadszedł Karol i dowiedziawszy
18    II,  XXIII|           Ouarville - Paryż 1897/8~KONIEC~ ~ ~