Tom,  Rozdzial

 1     I,  IV   |       przypomnienie.~Od dosyć dawna wiedział, że zwrócił jej
 2     I,  V    | oblicza.~- Ileż liczysz naszą dawną zażyłość?~- Karol, ty się
 3     I,  V    |      go nie tyle przyjaźń, co dawna zażyłość i przyzwyczajenie
 4     I,  IX   |  niego. Buchcie bardzo chory, dawna choroba serc? odezwała się,
 5     I,  IX   |  okazem, wysubtelnionym przez dawną w rodzinie kulturę. Opowiadał
 6     I,  XI   |   pożaru fabryki straciła doń dawną życzliwość.~- Ma feler w
 7     I,  XI   |       oko z Likiertową, swoją dawną miłością.~Cofnęła się z
 8     I,  XIV  |  dawny oberkelner z Katowic i dawna kanalia, zaprosił hrabiego
 9     I,  XV   |     wyszedł, że sala buchnęła dawną wrzawą głosów.~Szedł coraz
10    II,  VII  |  umarł.~- Czas mu było już od dawna. Stary wariat! - powiedział
11    II,  XII  |     bardzo piękną partią i od dawna czuł do niej wielką sympatię.
12    II,  XV   |      Anka usiłowała być inną, dawną, dobrą i kochającą narzeczoną,
13    II,  XVI  |       i kłócili się wszyscy z dawną przyjemnością; wszyscy prócz
14    II,  XVII |       stan, że to nie była ta dawna, wesoła, szczera, ufająca
15    II,  XVII |    powracała - nie jej miłość dawna, lecz pragnienie miłości,
16    II,  XX   |      strasznie.~Ona kochała z dawną siłą, tylko zniknęła w niej
17    II,  XX   |   siłą, tylko zniknęła w niej dawna wytworna, namiętna kochanka;
18    II,  XXIII|    Tak, to była Anka, ta jego dawna Anka z Kurowa, młoda, piękna,