Tom,  Rozdzial

 1     I,  I    |           tuman; bębnił w blaszane dachy i spływał z nich prosto
 2     I,  V    |        coraz jaśniejszymi barwami, dachy błyszczały w świetle tych
 3     I,  V    |       ulicę.~Szron pokrywał bruk i dachy i skrzył się jak brylanty
 4     I,  VIII |       bębnił z łoskotem w blaszane dachy restauracji.~Karol rozłożył
 5     I,  VIII | niezliczonych kominów, darły się o dachy i napełniały ulice trudnym
 6     I,  IX   |      dzwonił w szyby, tak bębnił w dachy, tak dziwnie bełkotał w
 7     I,  XVI  |     okrwawiały cynkowe, błyszczące dachy, po których staczały się
 8    II,  I    |       słońce lało ogień na gontowe dachy miasteczka i jakby wypijało
 9    II,  IV   |         blaszane, wilgotne od rosy dachy i kominy miasta.~- Józio
10    II,  VI   |        zalewało salę przez szklane dachy takim ukropem, że pot strugami
11    II,  VII  |         rzekł wskazując na szklane dachy przędzalni Trawińskiego,
12    II,  X    |        fabryki, o lśniące w słońcu dachy, o tę Łódź właśnie, która
13    II,  XII  |     padającym z góry przez szklane dachy, panowała dziwna, ogłuszająca
14    II,  XIV  |          daleko, szarzały słomiane dachy wsi rozrzuconej po obu stronach
15    II,  XV   |            i ogrody, tylko cynkowe dachy i szyby paliły się jaskrawymi
16    II,  XIX  |            ulicami.~Śnieg pobielił dachy i leżał na ulicach i trotuarach
17    II,  XXI  |       ogniste na wszystkie strony.~Dachy się zapadały, a wtedy słupy
18    II,  XXIII|            jaśniej, już najbliższe dachy połyskiwały zamalowaną blachą