Tom,  Rozdzial

 1     I,  III  |          wiedziano w mieście, że umiał zaledwie się podpisać.~-
 2     I,  III  |     coraz silniejszy.~A nikt nie umiał sobie wytłomaczyć dlaczego,
 3     I,  III  |      sobie sprawy dokładnie, nie umiał zresztą teraz, w tej chwili,
 4     I,  V    | niestrudzenie i wszystkie, jakie umiał; jego tenorowy, mały, ale
 5     I,  VIII |        go złapać, ale mądry pies umiał się jej zawsze wykręcić
 6     I,  IX   |    nieopowiedzianą zawiścią.~Nie umiał żyć w tym świecie. Nie umiał
 7     I,  IX   |     umiał żyć w tym świecie. Nie umiał się przystosować do otoczenia.
 8     I,  X    |      zaradzić, a zresztą nic nie umiał i do niczego nie był zdolnym.~
 9     I,  XI   |         powrotem. Nie mógł i nie umiał żyć bez tego miasta; brakowało
10     I,  XIV  |       nimi najmłodszym. grać nie umiał, ale żył z nimi blisko i
11    II,  I    |        nudą zarazem, stłumić nie umiał.~A do tego przybył jeszcze
12    II,  IV   |  Kesslera.~Nie zastał i nikt nie umiał go objaśnić, gdzie w tej
13    II,  XX   |           tylko odpowiedzieć nie umiał, bo ciągle bezwiednie dźwięczało
14    II,  XXIII|        bo nikt się tym zająć nie umiał.~Matka kryła się po kątach,
15    II,  XXIII|          Z Maksem Baumem żyć nie umiał; spotykali się bardzo często,
16    II,  XXIII|            myślał.~Niestety, nie umiał używać życia na sposób łódzkich
17    II,  XXIII|     kiedyś żył naprawdę, kochał, umiał szaleć.~A teraz?... A teraz