Tom,  Rozdzial

 1     I,  II  |               myślał z jakimś dziwnym uczuciem pustki, jakby mu żal było
 2     I,  III | Najzupełniejsza.~Borowiecki wyszedł z uczuciem zawodu. Czuł, że Knoll nie
 3     I,  V   |               droga - szepnął porwany uczuciem i rozjaśnionymi oczami czytał
 4     I,  V   |          słoneczny dzień, odetchnął z uczuciem ulgi ogromnej.~Odesłał konie
 5     I,  V   |              Karol usiadł i patrzył z uczuciem podziwu na niego.~- Znać,
 6     I,  VII |         słuchała tych śpiewów z takim uczuciem, że co chwila powstrzymywała
 7     I,  VIII|        Patrzał za nim oknem z dziwnym uczuciem politowania.~- Mazgaj, szlachecka
 8     I,  IX  |             pomoc Bauma i szedł z tym uczuciem, z jakim się idzie do konających -
 9     I,  XV  |          poszedł do domu, ale z takim uczuciem bezsilności wobec tych olbrzymich
10    II,  III |      fabrycznych przenikał go słodkim uczuciem siły i zdrowia, a sam widok
11    II,  III |  automatycznie kilka kroków z ja-kimś uczuciem, które go przeniknęło dziwnym
12    II,  VII |         natomiast serce napełniło się uczuciem szczęścia wielkiego, wielką
13    II,  XI  |            patrzył z nieopowiedzianym uczuciem bezsilnej wściekłości i
14    II,  XIV |           zdenerwowany tym gwałtownym uczuciem i koniecznością panowania
15    II,  XVI |         salach i dziedzińcu z dziwnym uczuciem niemocy i jakby żalu, że
16    II,  XVI |     przyglądał się murom i maszynom z uczuciem wielkiej życzliwości i jakby
17    II,  XVI |              jakoś trwożnie i dziwnym uczuciem zabiło mu serce. - Zaraz