Tom,  Rozdzial

 1     I,  VIII|     wiedział o zachwianiu się Trawińskiego.~- Ten krach, co wziął mocniejszych,
 2     I,  IX  |       opuszczenia, i owionęły Trawińskiego zimnym, przejmującym wilgocią
 3     I,  IX  |   nadziei zwycięstwa.~Fabryka Trawińskiego stała skromnie obok Mullerowskiej,
 4     I,  IX  |       pustka, nuda i senność.~Trawińskiego, ze względu i na własne
 5     I,  IX  |   ratuje innych.~- Prawda, bo Trawińskiego uratował.~- Ale siebie gubi,
 6     I,  IX  | piękna i dystyngowana; a skąd Trawińskiego stać na taką żonę, to nie
 7     I,  XI  |   wykrzyknął bankier i zmusił Trawińskiego, że musiał iść go przedstawić.~-
 8     I,  XIII|   długi rząd okien za fabryką Trawińskiego? - pokazywał oknem.~- To
 9    II,  II  |    zapłacą tak, jak w fabryce Trawińskiego płacą! Ładne położenie dla
10    II,  III |      życzliwie na przędzalnię Trawińskiego stojącą obok i długo ślizgał
11    II,  III |     słońcu dachach przędzalni Trawińskiego.~I zaraz po obiedzie wychodził
12    II,  VII |      szklane dachy przędzalni Trawińskiego, zza których wznosiły się
13    II,  VII |  delikatną, uduchowioną twarz Trawińskiego, który taki energiczny protest
14    II,  XV  |  dowiedziawszy się, że nie ma Trawińskiego, chciał wyjść.~- Zostań
15    II,  XV  |     miasto. Szkoda, że nie ma Trawińskiego, bo zaproponowałbym państwu
16    II,  XXI |       Nic... nic... podobno u Trawińskiego stał się jakiś wypadek -
17    II,  XXI |     bronić sąsiedniej fabryki Trawińskiego i gasić pożar w fabryce