Tom,  Rozdzial

 1     I,  III |     powiedział? - myślał, ale na próżno gubił się w domysłach i
 2     I,  IV  | roztrzęsionym pijanym głosem, na próżno starając się podnieść z
 3     I,  IV  |         pan Moryc - bełkotał, na próżno starając się znaleźć równowagę.~-
 4     I,  V   |    kompozytorem i solistą, że na próżno krzyczał dalsze zwrotki,
 5     I,  V   |      jestem pijany - mruknął, na próżno usiłując się trzymać prosto.~-
 6     I,  XIII|   biedaka, który od dwóch lat na próżno poszukuje pracy.~- Specjalista?~-
 7    II,  I   |          przecież Brauman nie na próżno zlewa węgiel wodą przed
 8    II,  II  |      obserwował Moryca, który na próżno usiłował wsadzić binokle
 9    II,  III |       zdenerwowania zwykłego.~Na próżno się wypytwał, co jej jest.~
10    II,  VII |      Grunspan i ciotka, która na próżno kilkakrotnie głośno pytała:~-
11    II,  VIII|      sama? - zapytał Wysocki, na próżno usiłując drżącymi rękami
12    II,  XI  |        gadaj pan głupich słów na próżno, bo mi się to przestaje
13    II,  XII |     reflektowało na Melę, ale na próżno.~- Dlaczego ona może mnie
14    II,  XIV |           Wierz mi pan, że to na próżno - szepnął Kessler rzucając
15    II,  XV  |        jedno słowo, oczekując na próżno... - powiedziała Anka z
16    II,  XX  |    ponure przestrzenie, które na próżno chciał przeniknąć wzrokiem.~
17    II,  XXI |        ratować, wszystko było na próżno, nie dawał znaku życia,