Tom,  Rozdzial

 1     I,  III  |   wskroś, że Knoll poruszył się niespokojnie, poprawił szpilkę w krawacie
 2     I,  IX   |  złotymi skrami źrenice biegały niespokojnie po jego chudej, zmęczonej
 3     I,  XI   | oliwkowym odcieniu oczy biegały niespokojnie po jej twarzy.~Wykręcił
 4     I,  XII  |      powiedział prędko i zaczął niespokojnie gładzić czarne, mocno przerzedzone
 5     I,  XII  |         końcu? - zapytał Karol, niespokojnie patrząc na niego, bo mówił
 6     I,  XVI  |       ściągniętych brwi patrzył niespokojnie na baldachim, chwiejący
 7    II,  I    |    obwisłymi brzuchami i gęgały niespokojnie, ale pierwsze rzuciły się
 8    II,  II   |         aż się bankier poruszył niespokojnie, przeszedł parę razy gabinet
 9    II,  II   |         takiego? - zapytał Welt niespokojnie.~- Ja mu musiałem cofnąć
10    II,  III  |          ale Karol poruszył się niespokojnie i oglądał zegarek.~- Wiesz,
11    II,  V    |      pobieżnie i Wilczka bardzo niespokojnie.~Okrywał się gęstymi kłębami
12    II,  VII  |         który szedł przy Ance i niespokojnie wybiegał naprzód oczami,
13    II,  XIII |      Grunspan spojrzał na niego niespokojnie, popatrzyli sobie w oczy
14    II,  XVI  |      dokończyć myśli...~Powlókł niespokojnie oczami po zebranych i wymknął
15    II,  XXI  |   dzieje, Anka? - zapytał stary niespokojnie.~- Nic... nic... podobno
16    II,  XXI  |      mruknął chory, który jakoś niespokojnie nastawiał uszów i chwytał
17    II,  XXIII|         miasto spało, ale spało niespokojnie, gorączkowo - bo przez pohaftowany