Tom,  Rozdzial

 1     I,  III |         się to lożom, to krzesłom niesłychanie dystyngowanym ruchem głowy.~
 2     I,  III |         ja mam z nim do obgadania niesłychanie ważne rzeczy.~- To załatw
 3     I,  IV  |        mało zawodowych donżuanów, niesłychanie mało sposobności do zdobywania
 4     I,  V   |             Nasz interes?~- Nasz, niesłychanie ważna rzecz, niesłychanie.~-
 5     I,  V   |         niesłychanie ważna rzecz, niesłychanie.~- Jak interes, to ja jestem
 6     I,  V   |       śmiał się długo, rozbawiony niesłychanie.~Karol chodził po pokoju
 7     I,  VI  |       oczy i twarz bardzo ładną o niesłychanie regularnych rysach.~- Na
 8     I,  VII |          twarz różową, rozbawioną niesłychanie.~Mela rzucała poduszkami
 9     I,  VIII|           do lasku Milscha, bo ma niesłychanie ważny interes.~- Na taki
10     I,  VIII|       Horn, jakby na złość, pisał niesłychanie wolno i coraz mocniej ściągał
11     I,  VIII|       tyle głowy, i z tą ruchliwą niesłychanie twarzą, podobną do mopsika.~
12     I,  XI  |          szafranu, bardzo chudą i niesłychanie ruchliwą, nos garbaty i
13     I,  XII |          popychana jego energią i niesłychanie wytrwałą, rozumną administracją
14    II,  I   | przekonywać, że Zajączkowski jest niesłychanie sympatyczny, ksiądz bardzo
15    II,  I   |        bardzo lekkiej, zarzuconej niesłychanie delikatnym deseniem bladofiołkowym,
16    II,  VI  |         zaczęła Trawińska niskim, niesłychanie melodyjnym głosem.~- Po
17    II,  XV  |         ona nie jest piękną, jest niesłychanie miłą, wdzięczną, szlachetną,