Tom,  Rozdzial

 1     I,  VII  |     drzwiami, w których, niby ostry krzyk w tej czarnej symfonii,
 2     I,  VIII |        najbliżej stojące robotnice.~Krzyk się rozległ ogromny, maszynę
 3     I,  XV   |     Olbrzymie sale przepełniał taki krzyk warsztatów, szczęki, warczenia,
 4     I,  XV   |       dobrze: ten monotonny, ciągły krzyk żelaza, zmuszonego do pracy,
 5     I,  XV   |            na ziemię.~Usłyszano ten krzyk i wkrótce robotnicy zbiegli
 6     I,  XV   | wstrząsający, skamieniały na ustach krzyk istności zdławionej zdawał
 7    II,  I    |         gromadzie podniósł się taki krzyk, pisk, rwetes, tak wszystko
 8    II,  IV   |             pochwycić.~Taki szalony krzyk maszyny huczał w wieży,
 9    II,  X    |            ucierpieli, bo słyszałam krzyk...~- Podobno jest ktoś potłuczony,
10    II,  XV   |             sercu wielki, stłumiony krzyk tej miłości umierającej,
11    II,  XV   |            tej miłości umierającej, krzyk serca, które jeszcze pomimo
12    II,  XIX  |        strzępy.~Jeszcze ostatni ich krzyk brzmiał wśród rozdrganych
13    II,  XXI  |            aby spojrzeć na fabrykę.~Krzyk wydarł się jej z piersi,
14    II,  XXI  |            wydarł się jej z piersi, krzyk bezwiedny, bo ujrzała falę
15    II,  XXI  |           zasłuchana w potężniejący krzyk pożaru, zmartwiała grozą.~-
16    II,  XXIII|         zdusić w sobie jakiś głośny krzyk, którym miał zapchane serce;
17    II,  XXIII|      skazanych na zagładę;~to jakiś krzyk zrywał się z głębi pustych