Tom,  Rozdzial

 1     I,  V    |      poczynała.~- Zdechliby z głodu, panie Borowiecki, jak psy.
 2     I,  V    |    czworgiem dzieci umieram z głodu. Zrozumie pan prezes okropność
 3     I,  V    | siebie, bo raczej umarłabym z głodu, ale to czworo niewinnych
 4     I,  V    |       obchodzi, ze zdychają z głodu, niech zdychają. Zawsze
 5     I,  VI   |     ostrym wzrokiem wiecznego głodu.~- Cudne miasto - szepnął
 6     I,  XIII |      próżniactwa i zdechłby z głodu.~- Daj pan pokój! Pan się
 7     I,  XIII |   jest taka konkurencja, że z głodu umierają.~- Tylko ci, co
 8     I,  XIII |    rodziną, umierają wprost z głodu.~- Nie wyjątkowy wcale,
 9     I,  XIV  |   tutaj tysiące ludzi marło z głodu, że tysiące ludzi gniło
10     I,  XV   |     jest niegodna. Zdechnąć z głodu Jaskólski może, ale stróżem
11     I,  XV   |   wracać do tej zdychającej z głodu rodziny, niechby już raz
12     I,  XV   |    nie będę; raczej zdechnę z głodu!" Dalibóg, że byłoby lepiej,
13     I,  XVI  |    głosem zwycięstwa - głosem głodu: - Moja! Moja! - I już chwilami
14    II,  I    |       z obory, a człek marł z głodu. Głupi wtedy byłem, przyznaję
15    II,  V    |     wyrazie wiecznej troski i głodu, wychylające się spod peruk
16    II,  V    |    tych pieniędzy, umarłaby z głodu. A takich kobiet, żyjących
17    II,  XXIII|       rykiem maszyn, pożądań, głodu, nienawiści; z rykiem walki