Tom,  Rozdzial

 1     I,  IV  |        telegram Zukerowi. Co za dziwna kobieta - przerzucił się
 2     I,  VI  |   inaczej. Ty masz w sobie taką dziwną miękkość, ty jesteś naprawdę
 3     I,  VI  |     odrobiną uczucia i tą jakąś dziwną poezją wdzięku i dobroci,
 4     I,  X   |      elektryzowało i przesycało dziwną, nieopowiedzianie słodką
 5     I,  XI  |        Był jeszcze ogłuszony tą dziwną rozmową z Emmą i jej ostatnimi
 6     I,  XII |         jak i ja. Pomyśl, co za dziwna kombinacja rozwija się dzisiaj
 7     I,  XIII|           Jak w kantorze.~- Mam dziwną chęć usłyszenia muzyki,
 8     I,  XIII|        nie jest mu dobrze.~Czuł dziwną ociężałość w sobie, nie
 9     I,  XIII|      kijem dogasający ogień i z dziwną, po raz pierwszy odczuwaną,
10     I,  XIII|   prosto w oczy, aby został.~Ta dziwna rozmowa prędko go zmęczyła
11     I,  XVI |       się w duszy.~Poczuł jakąś dziwną pustkę dookoła, bo razem
12    II,  III |        stan przejmował go jakąś dziwną czułością i rozrzewnieniem.~-
13    II,  X   |     zresztą ta bezinteresowność dziwna u człowieka, dla którego
14    II,  XII |         szklane dachy, panowała dziwna, ogłuszająca cisza.~Wszystkie
15    II,  XV  |  przykrości, i rozmyślał nad tą dziwną wizytą.~Po co one przyszły?~
16    II,  XV  |        oczy łzami, a duszę taką dziwną, taką wielką żałością -
17    II,  XIX | umarłych, i wsłuchiwał się w tę dziwną, denerwującą ciszę miasta