Tom,  Rozdzial

 1     I,  X    |      jest, oglądał się prawie ze zdumieniem po izbie, po tych ścianach
 2     I,  XVI  | schodziła na dół i z trwogą i ze zdumieniem przyglądała się martwej
 3     I,  XVI  |   nienawidzieć!~Patrzył z pewnym zdumieniem w głąb siebie i nie rozumiał
 4    II,  V    |        domu Wilczkowego.~Horn ze zdumieniem żywego współczucia przypatrywał
 5    II,  VII  |   zaczęły dziwnie drgać.~Maks ze zdumieniem przypatrywał się tej nagłej
 6    II,  VIII |    obrazował swoją miłość, że ze zdumieniem patrzyła. Nie podejrzewała
 7    II,  IX   |       jej oczy otwarte, jakby ze zdumieniem zapatrzone w głąb wieczności,
 8    II,  X    |          w Kurowie, i poszła.~Ze zdumieniem zobaczyła, że w fabryce
 9    II,  X    |       przy budowie fabryki, i ze zdumieniem przypatrywał się jej promieniejącej
10    II,  X    |       Anka spojrzała na niego ze zdumieniem.~- Pan to serio mówi! Więc
11    II,  XI   |         nie koniec? - zapytał ze zdumieniem.~- Nie jesteśmy nawet w
12    II,  XV   |         A przy tym codziennie ze zdumieniem pełnym boleści przekonywała
13    II,  XV   |   Mullerowa z Madą? - zapytał ze zdumieniem.~- Przyszły po sąsiedzku.
14    II,  XV   |   apatyczne, zmęczone i jakby ze zdumieniem rozglądając się po lesie
15    II,  XVII |         zazdrośnie i zawołała ze zdumieniem:~- Po cóż się męczysz? Czemuż
16    II,  XXIII|  błyskawice myśli i obrazów i ze zdumieniem czuł, iż nie ma w nim żadnej